การพัฒนาจิตใจเพื่อไปสู่สุคติ : หน้า 126/607

Dsuem ประชาช ทำจิตให้เลื่อมใส ๑๒๕ วัตถุประสงค์การเกิดมาของชีวิตทุกๆ คน ก็เพื่อกระทำ พระนิพพานให้แจ้ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าในครั้งที่ท่านยังเป็น พระบรมโพธิสัตว์อยู่ เมื่อเกิดมาในโลกมนุษย์ ท่านก็ทำแต่ ความดีเรื่อยไปจนกระทั่งหมดอายุขัย และตลอดระยะเวลานั้น ท่านไม่เคยละเลยต่อการฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง ทรงทำอย่างนี้ ทุกภพทุกชาติ จนบารมีของท่านเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ และได้ตรัสรู้ เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นบรมครูของเรา สั่งสอน สัตวโลกให้เข้าถึงธรรมตามพระองค์ไปด้วย ดังนั้นเราควรหมั่น ฝึกใจให้หยุดนิ่งกัน ว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน อังคุตตรนิกาย เอกนิบาต “เจโตปสาทเหตุ เอวเธก เจ สตฺตา กายสฺส เภทา ปรมมรณา สุคติ สนฺนํ โลก์ อุปปชฺชนฺติ เพราะเหตุที่จิตผ่องใส สัตว์บางพวกในโลกนี้ เมื่อ แตกกายทำลายขันธ์ ย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์” เวลาในช่วงสุดท้ายของชีวิต ก่อนที่จะหลับตาลาโลก เป็นช่วงเวลาที่สําคัญ จะเป็นเครื่องวัดการกระทําของเราทั้งหมด ที่ได้ทํามาตลอดชีวิต ว่าจะไปสู่สุคติโลกสวรรค์ ไปเสวยสุขอยู่ ในสัมปรายภพ หรือจะพลัดไปสู่อบายภูมิ เพื่อไปรับวิบากกรรม