ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 476/607

ธรรมะเพื่อประชาช เวสารัชช ธรรม ๔ ๔๗๕ ทรงห้าม ถ้าใครขึ้นไปทำก็จะได้รับทุกข์รับโทษจริง จะมีทุกข์ หนักในอบาย คําปฏิญญานี้เรียกว่า อันตรายิกธรรมวาทะ ประการสุดท้าย พระองค์ทรงปฏิญญาว่า “สารีบุตร เรา ไม่เห็นเหตุนี้ว่า สมณะ พราหมณ์ เทวดา มาร พรหม หรือใครๆ ในโลกที่จะทักท้วงเราว่า ท่านแสดงธรรมเพื่อประโยชน์อย่างใด ประโยชน์อย่างนั้นไม่เป็นทางสิ้นทุกข์โดยชอบแก่คนผู้ทำตาม หมายความว่า พระองค์ทรงแสดงธรรมเพื่อประโยชน์อย่างใด ประโยชน์อย่างนั้น เป็นทางนำผู้ทำตามให้ถึงความสิ้นทุกข์โดย ชอบจริงไม่ใช่ยิ่งเพิ่มทุกข์แก่ผู้ปฏิบัติ แต่ยิ่งปฏิบัติตามหลักพุทธวิธี ผู้ที่มีทุกข์มากก็ทุกข์น้อย มีทุกข์น้อยก็หมดทุกข์ สุขน้อยก็สุขมาก ที่สุขมากอยู่แล้ว ก็สุขยิ่งๆ ขึ้นไป ใครมีกิเลสมาก ครั้นนำธรรมะ ของพระองค์ไปปฏิบัติ กิเลสอาสวะก็เบาบางลง หรือแม้ไม่ได้ บรรลุธรรมอะไรในภพชาตินี้ การได้ฟังธรรมหรือได้ปฏิบัติตาม ที่พระองค์ทรงสอนนั้น ก็จะเป็นอุปนิสัยปัจจัยติดตัวไปข้ามภพ ข้ามชาติ คำสอนของบรมศาสดานั้น เป็นไปเพื่อความหลุดพ้น จากทุกข์อย่างแท้จริง ทรงยืนยันชัดเจนจึงเรียกว่า นิยยานิก ธรรมเทศนา คุณธรรมทั้ง ๔ ประการ ที่หลวงพ่อได้นำมาอธิบายนี้ เป็นสิ่งที่บังเกิดขึ้นได้ยากกับบุคคลทั่วไปในโลก เพราะต้องอาศัย