ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 540/607

ธรรมะเพื่อประชาช พระอรหันต์รู้ได้ยาก ๕๓๙ แยบคายก็ไม่รู้ ผู้มีปัญญาพึงรู้ได้ ผู้มีปัญญาทรามไม่พึ่งรู้ กำลังใจรู้ได้ในเวลาที่มีอันตราย และกำลังใจนั้นแล รู้ได้ โดยกาลนาน ไม่ใช่โดยกาลสั้น พิจารณาโดยแยบคายจึงรู้ได้ ไม่พิจารณาโดยแยบคายก็ไม่รู้ ผู้มีปัญญาพึงรู้ได้ ผู้มีปัญญา ทรามไม่พึ่งรู้ ปัญญารู้ได้ด้วยการสนทนา ปัญญานั้นแลจึงรู้ได้ โดยกาลนาน ไม่ใช่โดยการสั้น พิจารณาโดยแยบคายจึงรู้ได้ ไม่พิจารณาโดยแยบคายก็ไม่รู้ ผู้มีปัญญาพึงรู้ได้ ผู้มีปัญญา ทรามไม่พึงรู้ ดูก่อนมหาบพิตร คนดีเกิดมาดี ไม่ควรไว้วางใจเพราะ ผิวพรรณและรูปร่าง ไม่ควรไว้วางใจ เพราะเห็นกันเพียงชั่วครู่ เพราะว่านักบวชผู้ไม่สำรวมทั้งหลาย ย่อมเที่ยวไปยังโลกนี้ ด้วยเครื่องบริขารของเหล่านักบวชผู้สำรวมดีแล้ว ประดุจ กุณฑลดิน และมาสกโลหะหุ้มด้วยทองคำปลอมไว้ คนทั้งหลาย ไม่บริสุทธิ์ในภายใน งามแต่ภายนอกอย่างเดียว แวดล้อมด้วย บริวารท่องเที่ยวอยู่ในโลกมีมากมาย นักบวชนอกศาสนาเหล่านั้น ไม่มีใครเลยเป็นพระอรหันต์ เป็นผู้รกชัฏด้วยกิเลสทั้งนั้น” พระเจ้าปเสนทิโกศลได้ฟังพระพุทธพยากรณ์แล้ว เกิด ความกระจ่างแจ้งในพระทัย กราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ น่าอัศจรรย์เหลือเกิน เพราะธรรมดาผู้เป็นคฤหัสถ์บริโภคกาม