ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชll
มารผู้ขัดขวาง คนดี
๒๕๗
เสด็จกลับวัด
ในระหว่างทาง มารผู้มีบาปเข้าไปหาพระผู้มีพระภาคเจ้า
แล้วกล่าวกับพระพุทธองค์ว่า “สมณะ ท่านได้บิณฑบาตบ้างไหม”
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า “แน่ะมารผู้ใจบาป ท่านได้กระทำให้เรา
ไม่ได้บิณฑบาตมิใช่หรือ” มารจึงกราบทูลว่า “ถ้าอย่างนั้น ขอ
พระผู้มีพระภาคเจ้าจงเสด็จเข้าไปเพื่อบิณฑบาตครั้งที่สองอีกเถิด
พระเจ้าข้า ข้าพระองค์จักกระทำให้พระผู้มีพระภาคเจ้าได้รับ
บิณฑบาต”
พระบรมศาสดาตรัสว่า “ดูก่อนมารผู้ใจบาป ท่านมาขัด
ขวางตถาคต ได้ประสบสิ่งที่มิใช่บุญแล้ว ท่านเข้าใจว่า บาปย่อม
ไม่ให้ผลแก่ตัวเองฉะนั้นหรือ ดูก่อนมาร แม้เราตถาคตไม่ได้รับ
บาตร แต่ตถาคตเป็นผู้ไม่มีความกังวล ย่อมดำรงอยู่ได้อย่าง
มีความสุข ตถาคตจักเป็นผู้มีปีติเป็นภักษา ดุจอาภัสสราพรหม”
มารเมื่อไม่สามารถขัดขวางพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ ก็
รู้สึกเสียใจ จึงได้อันตรธานหายไปต่อหน้าพระพักตร์ แต่ถึงกระนั้น
มารผู้ใจบาปก็ไม่ยอมแพ้ คอยหาโอกาสมารบกวนพระพุทธองค์
อยู่เรื่อยไป เมื่อคิดว่าหากรบกวนพระบรมศาสดาไม่ได้ ก็รบกวน
สาวกของพระองค์แทนก็แล้วกัน มีอยู่คืนหนึ่ง มารผู้ใจบาป
ได้เข้าไปหาหมู่ภิกษุสงฆ์ แล้วร้องเสียงดังน่ากลัว ทำฟ้าแลบ