ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเรll
ถึงพระรัตนตรัยไม่ไกล นิพพาน
១០៩
พระรัตนตรัยมาก มีความคิดอยู่เสมอว่า เมื่อเรามีโอกาส จะ
ออกบวชให้ได้ เพราะการบวชเป็นหนทางเดียว ที่สามารถ
บำเพ็ญตนให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ท่านคิดอยู่อย่างนี้ตลอดเวลา
แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำอย่างนั้นได้ เพราะมารดาบิดาของท่าน
เป็นคนตาบอด ด้วยความเป็นผู้ที่มีความกตัญญูก็เลี้ยงดูท่าน
ทั้งสองเรื่อยมา เลยทําให้ไม่มีโอกาสได้ท่าตามมโนปณิธานของ
ตนเอง
เมื่อไม่สามารถที่จะทําตามที่ใจต้องการได้ก็คิดว่า มี
หนทางอื่นอีกหรือไม่ ที่เราสามารถดำรงตนให้บริสุทธิ์ และไม่
เหินห่างจากเส้นทางบุญได้ เพราะเราจะทอดทิ้งผู้เฒ่าทั้งสอง
ออกบวชหาควรไม่ อย่ากระนั้นเลย เราควรที่จะรับสรณะ แล้ว
ดารงตนมั่นในพระรัตนตรัย จึงจะสามารถพ้นจากทุคติได้ เมื่อ
คิดอย่างนั้นแล้วก็เข้าไปหาพระอัครสาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า
ชื่อว่า นิสภะ แล้วรับเอาสรณะจากท่าน หลังจากที่รับสรณะแล้ว
ก็เป็นผู้ที่ไม่ประมาทในการใช้ชีวิต มักจะนั่งคิดอยู่เสมอว่า
เราเลี้ยงดูมารดาบิดาผู้ตาบอด จึงไม่ได้ออกบวช แต่ก็
ไม่เป็นไร ถือว่าเป็นการทดแทนบุญคุณของท่านผู้ให้กำเนิดเรามา
เมื่อโลกทั้งหลายถูกความมืดคืออวิชชาบดบัง ผู้ที่เกิดมาแล้ว
สร้างบุญ จึงสามารถที่จะสลัดตนออกจากทุกข์ได้ เราก็ควรที่จะ