ธรรมะเพื่อประชา: อุปสรรคของการเจริญภาวนา : หน้า 238/607

ธรรมะเพื่อประชา อุปสรรคของการเจริญภาวนา ๒๓๗ การเจริญสมาธิภาวนาเพื่อให้เกิดมรรคผลนิพพานนั้น ใจจะต้องปลอดจากภารกิจเครื่องกังวลใจทุกอย่าง ทั้งเรื่องที่ อยู่นอกตัวและที่เกี่ยวเนื่องกับตัวของเรา ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง ภารกิจการงาน การศึกษาเล่าเรียน การทำมาหากินอะไรต่างๆ เรื่องครอบครัวญาติพี่น้อง คน สัตว์ สิ่งของ เราต้องรู้จัก ปล่อยวางเรื่องราวเหล่านั้น และไม่คลุกคลีด้วยหมู่คณะจนเกินไป มัวแต่สนทนาปราศรัยจนไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง จะมีภารกิจ การงานอันใดก็ต้องรู้จักปลดปล่อยวางไว้ชั่วคราวเสียก่อน หลังจากเลิกนั่งจึงค่อยไปคิดไปทำต่อ และต้องรู้จักรักษาสุขภาพ ร่างกายให้แข็งแรง เพราะสรีรยนต์นี้เป็นสมบัติอันล้ำค่า และ เป็นอุปกรณ์อย่างสำคัญในการสร้างบารมี ประพฤติธรรมให้เข้า ถึงธรรมกาย เมื่อรู้จักปลดปล่อยวางจากเรื่องราวภายนอกต่างๆ เหล่านี้ได้แล้ว ใจจึงจะเป็นอุเบกขาธรรม คือเป็นกลางๆ ไม่ยินดี ยินร้ายในสิ่งเหล่านั้น แล้วจะได้น้อมกลับเข้ามาตั้งไว้ตรง ตำแหน่งที่ตั้งของใจ คือที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ซึ่งเป็นต้นทาง ที่จะนำเราไปสู่ความบริสุทธิ์หลุดพ้น ไร้เครื่องพันธนาการร้อยรัด ทั้งมวล เป็นอิสระที่มีสุขได้ด้วยตัวเอง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา ทรงเป็นต้นแบบของ ชาวโลก ที่พวกเราพุทธบริษัทควรดำเนินรอยตาม พระองค์ทรง