หนทางสายกลางในพระพุทธศาสนา : หน้า 29/607

หนทางสายกลาง ២៨ มัชฌิมาปฏิปทาหรือหนทางสายกลางนี้ พระบรมศาสดา ตรัสไว้ใน “ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร” ธรรมจักรหรือจักรแห่งธรรม คือ วิธีปฏิบัติเพื่อให้เข้าถึงธรรมะ ที่พระพุทธเจ้าทรงแนะนำผู้มี บุญในสมัยนั้น เนื่องจากว่าชีวิตของมนุษย์ทุกๆ คนที่เกิดมา ต่างมีความทุกข์ด้วยกันทั้งสิ้น และมีความปรารถนาที่จะ แสวงหาหนทางพ้นทุกข์ ในสมัยก่อนที่พระพุทธองค์จะมาตรัสรู้ ได้มีวิธีแสวงหา ความพ้นทุกข์ โดยเข้าใจว่าจะทำให้เข้าถึงความสุขอันเป็นอมตะ อยู่ ๒ วิธี คือ ๑. อัตตกิลมถานุโยค พวกที่ปฏิบัติตึงเกินไป ๒.กามสุขัลลิกานุโยค พวกนี้ก็หย่อนเกินไป พวกที่ตึงเกินไปก็มี ความเห็นว่าต้องทรมานตัว ทรมานกายเพื่อให้ผู้มีอำนาจสูงสุด ซึ่งสมมติเรียกว่าพระผู้เป็นเจ้า เห็นใจ สงสาร จะได้ช่วย ให้พ้นทุกข์ จึงทรมานตัวเองให้ได้รับความลำาบาก ทรมาน ทั้งร่างกายและจิตใจ อีกประเภทหนึ่งคือปล่อยตัวปล่อยใจไป ตามกระแสกิเลส คิดว่าจะพ้นทุกข์ได้จะต้องแสวงหาความสนุก เพลิดเพลินในทางโลก มนุษย์ในยุคนั้นมีความเชื่อกันอย่างนี้ จนกระทั่งพระพุทธเจ้าของเราทรงอุบัติเกิดขึ้นในโลก ท่านได้ทรงทดลองพิสูจน์ทั้ง ๒ วิธีการ แล้วทรงเห็นว่าไม่ใช่ หนทางบรรลุผล ไม่มีพระผู้เป็นเจ้าองค์ไหนที่จะช่วยดลบันดาล