อาทิตตปริยายสูตรและความไม่เที่ยงของชีวิต : หน้า 391/607

อาทิตตปริยายสูตร ๓๕๐ สรรพสัตว์และสรรพสิ่ง ล้วนมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ ตลอดเวลา เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และเสื่อมสลายไป ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ ล้วนตกอยู่ในสภาพนี้ทั้งนั้น คือ มีความไม่เที่ยง แปรปรวนอยู่ตลอดเวลา เปลี่ยนแปลงไปสู่ความเสื่อมทุกอนุวินาที มนุษย์ทุกคนเกิดมาแล้วก็ต้องตาย แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นเลิศกว่าใครในภพสาม ก็ยังต้องทอดทิ้งพระวรกายของ พระองค์ไว้ในโลก แล้วดับขันธปรินิพพานไป ดังนั้น เราต้องหมั่นนึกคิดถึงความตายอย่างนี้อยู่เสมอ จะได้ไม่ประมาทในการดำาเนินชีวิต แล้วเร่งขวนขวายสร้าง ความดีในทุกรูปแบบ สิ่งใดที่ไม่เป็นสาระ จะได้ปลดปล่อยวาง ให้ใจหลุดพ้นจากความยึดมั่นถือมั่นในคน สัตว์ สิ่งของ ที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และเป็นอนัตตา มุ่งแสวงหาสิ่งที่เป็นนิจจัง สุขัง อัตตา คือพระรัตนตรัยภายในตัวของเรานั่นเอง ให้พิจารณาปล่อยวาง อย่างหนึ่ง เพื่อมุ่งเข้าหาอีกอย่างหนึ่ง ที่เป็นสาระแก่นสารที่แท้ จริงของชีวิต มีวาระพระบาลีที่กล่าวไว้ใน อาทิตตปริยายสูตร ว่า “สพฺนํ ภิกฺขเว อาทิตย์ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สิ่งทั้งปวง เป็นของร้อน กิญจิ ภิกฺขเว สพฺพ์ อาทิตย์ ภิกษุทั้งหลาย สิ่งอะไรเล่าเป็นของร้อน