ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชll
อาทิตตปริยายสูตร
๓๕๑
จกฺขุ ภิกฺขเว อาทิตย์ นัยน์ตาเป็นของร้อน รูปา
อาทิตตา รูปทั้งหลายเป็นของร้อน จกฺขุสมผสฺโส อาทิตฺโต
ความสัมผัสถูกต้องทางตาเป็นของร้อน ยมปีที่ จกฺขุสมผส
ปญฺจยา อุปฺปชฺชติ เวทยิต สุข วา ทุกข์ วา อทุกขมสุข วา
ตมฺปิ อาทิตย์ ความรู้สึกอารมณ์มีขึ้น เกิดขึ้น เพราะจักขุ
สัมผัสเป็นปัจจัย แม้อันใด เป็นสุขบ้าง ทุกข์บ้าง ไม่สุข
ไม่ทุกข์บ้าง แม้อันนั้นก็เป็นของร้อน เป็นต้น”
อาทิตตปริยายสูตร เป็นอีกพระสูตรหนึ่งที่มีความสำคัญ
ต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสอน
บุคคลผู้หลงเชื่อในลัทธิบูชาไฟ เนื่องจากในสมัยก่อนโน้น มีลัทธิ
พราหมณ์ที่นิยมการบูชาไฟ พอตื่นเช้ามาก็ทำสุริยนมัสการ
บูชานอบน้อมพระอาทิตย์บ้าง ไฟบ้าง ที่ทำไปนั้นก็เพราะเข้าใจ
กันว่า ไฟก็ดี ดวงอาทิตย์ก็ดี เป็นสรณะที่พึ่งที่ระลึก และให้
คุณประโยชน์แก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย ถ้าไม่นอบน้อมบูชาเทพเจ้า
เหล่านี้ ท่านอาจจะนำความหายนะมาให้ แต่มนุษย์ส่วนใหญ่ไม่รู้ว่า
ไฟที่ร้ายแรงกว่าไฟบรรลัยกัลป์ หรือไฟใดๆ ในโลก นั่นคือ ไฟราคะ
ไฟโทสะ และไฟโมหะ
เหมือนในสมัยพุทธกาล เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของ
เราได้ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว ได้ทรงแสดงปฐม
เทศนา อ ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ให้เหล่าปัญจวัคคีย์ทั้ง ๕ ฟัง