ต้นแบบแห่งความดี : หน้า 467/607

ต้นแบบแห่งความดี ๔๖๖ เมื่อภรรยาได้ฟังถ้อยคำของสามีแล้วจึงกล่าวว่า “ถึง ข้าพเจ้าก็ไม่ปรารถนาจะอยู่ครองเรือนอีกต่อไป” ครั้นกล่าว อย่างนี้กับสามีแล้ว จึงนิ่งสักครู่ แล้วกล่าวต่อไปว่า “เมื่อท่าน ไม่อยู่ จากนี้ไปก็ไม่มีผู้สั่งสอนข้าพเจ้าอีก เพราะฉะนั้นเมื่อ ข้าพเจ้าพ้นจากการปกครองของท่านแล้ว จะต้องอยู่คนเดียว เหมือนกับนางนกซึ่งอยู่เหงาหงอยตามลำพัง” เมื่อสามีได้ฟัง ดังนั้นก็ไม่ว่าอย่างไร ส่วนภรรยานั้นปรารถนาจะบวช จึงคิดจะ ลวงสามีชิงบวชเสียก่อน จึงบอกว่า “ข้าพเจ้าจะไปที่ท่าน้ำขอให้ ท่านดูบุตรด้วย” ว่าแล้วก็ถือเอาหม้อน้ำ าเป็นจะไปตักน้ำ แล้วก็หนีไปบวชอยู่ในสำนักของดาบสิณี ฝ่ายสามีจำเป็นต้องอยู่เลี้ยงดูลูก จนกระทั่งเติบโต พอที่จะเลี้ยงตัวเองได้แล้ว จึงนำลูกไปฝากไว้กับหมู่ญาติ แล้วก็ ออกบวชเป็นฤๅษีอยู่ในที่ใกล้เมืองพาราณสี ทั้งสองได้ตั้งใจ ประพฤติพรหมจรรย์จนได้ฌานสมาบัติ พอหมดอายุขัยในภพ ชาตินั้น ก็ไปสู่สุคติภูมิตามกุศลกรรมที่สั่งสมไว้ดีแล้ว เราจะสังเกตเห็นว่า การประพฤติพรหมจรรย์ นอกจาก จะทำให้เราได้รับความสุขที่ยิ่งกว่าเบญจกามคุณทั้งหลายแล้ว ยังเป็นเหตุให้ได้บรรลุฌานสมาบัติ สามารถรอดพ้นจากทุคติ ไปสู่สุคติภูมิ และก็ได้บรรลุมรรคผลนิพพานในที่สุดอีกด้วย