ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
เส้นทางไป ของผู้มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง
๑๑๗
เวียนว่ายตายเกิดมานับภพนับชาติไม่ถ้วน เพราะยังไม่สามารถ
กําจัดกิเลสอาสวะทั้งหลายได้อย่างสิ้นเชิง ผู้ใดก็ตามรู้แจ้ง
เห็นจริงในโลกและชีวิตได้อย่างนี้ว่า ทุกๆ ชีวิตต่างอยู่ในคุกคือ
ภพน้อยใหญ่อย่างนี้ แล้วเร่งสร้างบารมี หมั่นทำใจหยุดใจนิ่งจน
กระทั่งกำจัดกิเลสอาสวะได้อย่างเด็ดขาดหมดสิ้นแล้ว จะเข้าสู่
อายตนนิพพาน แดนเกษมที่พระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ทั้งหลาย
ท่านปรากฏอยู่ด้วยธรรมกายไม่ต้องกลับมาเวียนตายเวียนเกิด
กันอีกต่อไป
แต่การเดินทางในวัฏสงสารนั้น หากเราไม่มีที่พึ่งที่ระลึก
แล้ว ก็ยากที่จะนำพาตัวของเราให้ปลอดจากภัยคืออบายภูมิได้
เพราะในโลกทุกวันนี้ กระแสกิเลสได้ปนเป็นไปทั่ว ได้ชักนำ
จิตใจของมนุษย์ทั้งหลาย ให้หมกมุ่นอยู่แต่กับสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์
จนทําให้อานุภาพของใจนั้นเสื่อมถอยลงไป มีโอกาสสร้างบาป
อกุศลเพิ่มพูนขึ้นโดยไม่รู้ตัว หากไม่ได้กัลยาณมิตรคอยชี้แนะ
ช่วยบอกหนทางแห่งความถูกต้องให้ จนกระทั่งสามารถรู้ได้ว่า
อะไรคือที่พึ่งในสังสารวัฏแล้ว เป็นการยากที่จะเอาตัวรอด
จากอบายภูมิได้ แต่ถ้าผู้ใดได้รู้แจ้งและมีที่พึ่งที่ระลึกให้แก่ตนเอง
นับเป็นความโชคดีอย่างมหาศาล พระรัตนตรัย คือ พระพุทธ
พระธรรม พระสงฆ์เท่านั้นที่เป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุด ไม่มีสิ่งใด
ที่เป็นที่พึ่งที่ระลึกยิ่งไปกว่านี้ ผู้ที่มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ย่อม