เส้นทางสู่การพ้นทุกข์ : หน้า 117/607

เส้นทางไปของผู้มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง การเจริญสมาธิภาวนา เป็นหนึ่งในบุญกิริยาวัตถุ ๓ ประการ ที่มีความสำคัญยิ่งเพราะเป็นหนทางที่จะทำให้เข้า ถึงความบริสุทธิ์ ความเต็มเปี่ยมของชีวิต ทุกคนที่เกิดมาแล้ว หากไม่ได้ประพฤติปฏิบัติธรรม ก็ไม่สามารถทำจิตให้หลุดพ้น จากอาสวกิเลสเข้าไปสู่เส้นทางสายกลางภายในได้ การแสวงหา ความบริสุทธิ์เพื่อให้หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะคือวัตถุประสงค์ ดั้งเดิมของการเกิดมาเป็นมนุษย์ ฉะนั้นความเป็นมนุษย์จะ สมบูรณ์ได้ต้องเจริญสมาธิภาวนา ทำใจหยุดใจนิ่งที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ ซึ่งเป็นทางเอกสายเดียว ที่มุ่งตรงต่ออายตนนิพพาน มีวาระพระบาลีที่ปรากฏอยู่ใน ฉัตตมาณวกวิมาน ความว่า “เยธ ปชฺหนฺติ กามราค ภวราคานุสสยญฺจ ปหาย โมห์ น จ เต อุเปนฺติ คพฺภเสยฺย์ ปรินิพพาน ตา หิ สีติภูตา ชนเหล่าใดในศาสนานี้ละกามราคะอนุสัยคือภวราคะ และโมหะได้ขาด ชนเหล่านั้น ย่อมไม่ต้องนอนในครรภ์ คือ เกิดอีก เพราะถึงนิพพานดับทุกข์เย็นสนิทดีแล้ว” อาสวกิเลสและเครื่องร้อยรัดทั้งหลายมีกามราคะเป็นต้น เป็นเครื่องผูกสรรพสัตว์ทั้งหลายให้เวียนวนอยู่ในกองทุกข์