ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
ต้นแบบแห่งความดี
๔๖๕
ฉันเสร็จแล้ว นายช่างหม้อจึงกล่าวว่า “การบรรพชาของท่าน
ผู้ประเสริฐดูงดงามยิ่งนัก อินทรีย์ของท่านก็ผ่องใส ผิวพรรณ
ของท่านก็หาที่เปรียบมิได้ ท่านผู้มีอินทรีย์สงบสำรวมได้เห็น
เหตุประการใด จึงได้พากันออกบรรพชา”
พระปัจเจกพุทธเจ้าองค์แรกตรัสว่า “เราได้เห็นนกการม
กันจิกตีเหยี่ยวตัวหนึ่ง งคาบชิ้นเนื้อบินไป เพราะอาศัยความ
ทุกข์ที่เกิดจากแย่งชิงชิ้นเนื้อนั้นเป็นเหตุ เราจึงได้ออกบรรพชา”
พระปัจเจกพุทธเจ้าอีกองค์หนึ่งตรัสว่า “เราได้เห็นโคผู้ตัวหนึ่ง
อยู่ในระหว่างฝูงโค ที่มีร่างกายกำยำ มีกำลังมาก ได้ขวิดโคผู้
ตัวหนึ่งให้ถึงแก่ความตาย เพราะความรักใคร่ในนางโคเป็นเหตุ
เมื่อเราได้เห็นจึงได้ออกบรรพชา"
เมื่อช่างหม้อได้ฟังพระคาถาแห่งพระปัจเจกพุทธเจ้าแล้ว
ก็เกิดความเบื่อหน่ายในชีวิตการครองเรือนไปหลายวัน ครั้นอยู่มา
วันหนึ่ง เมื่อบริโภคอาหารเช้าแล้ว จึงเรียกภรรยามาเล่าเรื่อง
ให้ฟังว่า “พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย แต่เดิมท่านทรง
สมบูรณ์พร้อมในมนุษย์สมบัติ แต่ท่านได้สละราชสมบัติออก
บรรพชา ส่วนตัวเราเป็นเพียงคนใช้แรงงาน หาเลี้ยงชีพด้วย
การปั้นหม้อขายเท่านั้น เราไม่ควรจะยินดีด้วยฆราวาสวิสัยเลย
ขอเธอจงเลี้ยงดูบุตรและดูบ้านเถิด ฉันจะออกบวช”