ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธ ร ร ม ก า ย ก า ย มาตรฐาน
๓๔๔
ขณะที่พระนันทะกำลังเพลิดเพลินกับการมองเทพธิดา
นางฟ้าบนสรวงสวรรค์อยู่นั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถามท่านว่า
“นันทะ ระหว่างนางชนบทกัลยาณีกับนางอัปสร ประมาณ ๕๐๐
เหล่านี้ใครจะมีรูปงามกว่ากันน่าดูกว่ากัน” พระนันทะกราบทูลว่า
“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ นางลิงจีน หางด้วน ที่นั่งจับเจ่าอยู่บน
ตอไม้เป็นเช่นไร นางชนบทกัลยาณีก็เป็นเช่นนั้น เพราะนาง
ไม่สามารถจะเทียบกับนางอัปสรประมาณ ๕๐๐ เหล่านี้เลย
แม้เพียงเศษเสี้ยวเดียวก็เทียบไม่ได้ พระเจ้าข้า” พระบรมศาสดา
ทรงกล่าวว่า “เอาเถิดนันทะ หากเธอปรารถนานางอัปสร ๕๐๐
เหล่านี้ ก็ให้ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมเถิด” พอพระนันทะได้ยิน
เช่นนั้น ท่านก็ดีใจใหญ่ จึงรับปากพระพุทธองค์ว่า จะตั้งใจ
ประพฤติพรหมจรรย์ให้เต็มที่ จากนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าก็นำ
พระนันทะกลับลงมาที่พระวิหารเชตวันเหมือนเดิม
พวกภิกษุพอทราบว่า ท่านพระนันทะพระภาคาของ
พระผู้มีพระภาคเจ้า ประพฤติพรหมจรรย์เพราะปรารถนานาง
อัปสร ๕๐๐ จึงพากันล้อเลียนท่าน เมื่อท่านได้ยินเพื่อนสหธรรมิก
กล่าวล้อเลียนหนักเข้าๆ ก็เกิดความละอาย แล้วตั้งใจฝึกฝนใจ
ให้หยุดนิ่ง จนจิตเป็นเอกัคคตา คืนวันนั้น ท่านก็สามารถปฏิบัติ
ธรรมเข้าถึงกายธรรมอรหัต ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์