อุปสรรคของการเจริญภาวนา : หน้า 241/607

Bsumaประช อุปสรรคของการเจริญภาวนา ๒๔๐ เป็นปกติ เนื่องจากชีวิตนักบวชเป็นชีวิตที่อิสระปลอดจาก ความกังวลทั้งหมด ใจจึงเป็นอิสระมีสุขล้วนๆ พราหมณ์ได้ฟัง เช่นนั้นบังเกิดความเลื่อมใส ปรารถนาอยากเป็นเช่นนั้นบ้าง จึงขอบรรพชา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเห็นอุปนิสัยแห่งการ ได้บรรลุมรรคผลนิพพานจึงอนุญาตให้บวช แล้วพากลับไป วัดพระเชตวัน ในวันรุ่งขึ้น พราหมณ์ซึ่งเป็นพระใหม่ได้เป็นปัจฉาสมณะ ตามเสด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าเข้าไปบิณฑบาตในพระราชวัง เช้าวันนั้น พระเจ้าปเสนทิโกศลเสด็จลงจากปราสาทเพื่อถวาย ภัตตาหาร พระบรมศาสดาทรงปรารภให้พระราชาฟังว่า อยากให้มหาบพิตรช่วยปลดกังวลอย่างหนึ่งให้ด้วย พระราชา กราบทูลว่า “พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงละสิริราชสมบัติของ พระเจ้าจักรพรรดิ ทรงผนวชบรรลุความเป็นผู้เลิศในจักรวาลแล้ว พระองค์ยังจะมีปลิโพธิเครื่องกังวลอะไรอีกหรือ พระเจ้าข้า” เมื่อพระราชาทราบว่า อันที่จริงพระบรมศาสดามี พระประสงค์จะเปลื้องความกังวลให้พระบวชใหม่รูปนี้ จึงถาม พระใหม่ว่า มีความกังวลเรื่องอะไร เมื่อรับทราบแล้ว ก็ตรัส เรียกราชบุรุษมารับสั่งว่า ให้ไปจ่ายเงินเจ้าหนี้ของท่านจนหมด ต่อมาเมื่อทรงทราบว่า พระใหม่มีกังวลเรื่องลูกสาวที่ยังไม่มีใคร