ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
ที่พึ่งอันอมตะ
២៨៥
กำลังอสูรทั้งหมด ที่เป็นนักรบ เตรียมทำสงครามครั้งใหญ่ประจำปี
ฝ่ายเหล่าทวยเทพผู้รักความสงบ ก็เกิดอาการสะดุ้งหวาดหวั่น
กับการที่จะไปต่อกรกับเหล่าอสูร
แม้ท้าวสักกะเอง ตอนนั้นพระองค์ยังไม่ได้เข้าถึงที่พึ่งที่
ระลึกที่แท้จริง ยังถูกความไม่รู้ปิดบังดวงปัญญา จึงตรัสเรียก
เทวดาชั้นดาวดึงส์ผู้ที่กำลังจะออกสงครามมา แล้วให้โอวาทว่า
“ดูก่อนท่านทั้งหลาย หากความกลัวก็ดี ความหวาดเสียวก็ดี
ความขนพองสยองเกล้าก็ดี จะพึงบังเกิดขึ้นแก่พวกท่านผู้ไปใน
สงครามแล้ว เมื่อนั้น พวกท่านจึงแลดูยอดธงของเรา เพราะว่า
เมื่อพวกท่านแลดูยอดธงของเราอยู่ ความกลัวก็ดี ความสะดุ้ง
ก็ดี ความขนพองสยองเกล้าก็ดี ก็จักหายไปเอง
ถ้าว่าพวกท่านไม่แลดูยอดธงของเรา ก็ให้แลดูยอดธง
ของท้าวปชาบดีเทวราชเถิด เพราะว่า เมื่อพวกท่านแลดูยอดธง
ของท้าวปชาบดีเทวราชอยู่ ความกลัวก็ดี ความสะดุ้งก็ดี ความ
ขนพองสยองเกล้าก็ดี ก็จักหายไป หากว่าพวกท่านไม่แลดูยอดธง
ของท้าวปชาบดีเทวราช ก็ให้แลดูยอดธงของท้าววรุณเทวราช
ถ้ายังไม่หายกลัวก็ให้แลดูยอดธงของท้าวอีสานเทวราช เพราะว่า
เมื่อพวกท่านแลดูยอดธงซึ่งเป็นหลักชัยแล้ว ความกลัวก็ดี
ความสะดุ้งก็ดี ความขนพองสยองเกล้าก็ดี ก็จักหายไปเอง”