ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 190/607

ธรรมะเพื่อประชาชน ฝึกใจให้หยุดนิ่ง ១៨៩ พยายามฝึกฝนตนเองมาตลอด ไม่ได้มีความเกียจคร้านเลย จึงไม่อยากให้ลูกศิษย์ผิดหวัง ท่านได้พาไปเข้าเฝ้าพระศาสดา พร้อมทั้งทูลขอให้พระองค์ได้ทรงโปรดแนะวิธีที่จะทำให้ลูกศิษย์ ได้บรรลุธรรมอันประเสริฐด้วยเถอะ พระบรมศาสดาทรงทราบว่า ภิกษุหนุ่มรูปนี้เคยเกิดเป็น ช่างทองมาตลอด ๕๐๐ ชาติ ใจจึงติดอยู่กับของสวยๆ งามๆ ไม่ชอบสิ่งที่เป็นปฏิกูล พระองค์จึงทรงเนรมิตดอกปทุมทอง แล้วทรงทําให้เป็นเหมือนหลั่งหยาดนํ้าจากใบและก้าน ทรง รับสั่งว่า “เธอจงถือเอาดอกปทุมนี้ ไปวางไว้ที่กองทรายหลังวัด แล้วนั่งขัดสมาธิอยู่ตรงนั้นแหละ พร้อมกับบริกรรมภาวนาว่า โลหิตก์ โลหิตก์ ซึ่งแปลว่า สีแดง สีแดง” ภิกษุหนุ่มรับเอาดอกปทุมจากพระหัตถ์ของพระบรม ศาสดาด้วยจิตที่เลื่อมใส ท่านเดินไปท้ายวัด พูนทรายขึ้นเป็นกอง แล้วเสียบก้านดอกปทุมที่กองทราย จากนั้นก็นั่งขัดสมาธิคุ้ บัลลังก์ตรงนั้น เริ่มบริกรรมนิมิตเป็นดอกปทุมทอง พร้อมกับ ภาวนาว่า “โลหิตก์ โลหิตก์” ในใจท่านมีดอกปทุมสวยงามเป็น อารมณ์ ทําให้ใจเริ่มสงบ หยุดนิ่งเป็นเอกัคคตาจิต นิวรณธรรม ค่อยๆ หายไป พระบรมศาสดาทรงทราบว่าภิกษุหนุ่มมีใจหยุดนิ่งดีแล้ว