เส้นทางไปของผู้มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง : หน้า 121/607

เส้นทางไป ของผู้มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ครั้นพระศาสดาตรัสถามอย่างนี้ มาณพกราบทูลว่า “ไม่รู้จักเลย พระเจ้าข้า” พระศาสดาตรัสว่า “ดูก่อนมาณพ ชีวิตที่ไม่มีที่พึ่ง เป็นชีวิตที่ไม่ปลอดภัยทั้งภัยในปัจจุบันนี้และภัยในสังสารวัฏ เธอจงเรียนเอาวิธีถึงสรณะก่อนเถิด” มาณพเองเป็นผู้ที่มีบุญพอสมควร เมื่อพระบรมศาสดา ตรัสอย่างนั้น จึงน้อมรับด้วยความเคารพ พระบรมศาสดาตรัสว่า “ผู้ใดเป็นผู้ที่ประเสริฐในหมู่มนุษย์ เป็นศากยมุนี ทำกิจที่ควร ทำแล้ว ถึงฝั่งแห่งพระนิพพาน พรั่งพร้อมด้วยพละและวิริยะ เธอจงเข้าถึงผู้นั้น ผู้เป็นสุคตเป็นสรณะ เธอจงเข้าถึงพระธรรม ที่สํารอกราคะ ไม่หวั่นไหว ไม่เศร้าโศก เป็นอสังขตธรรม ไม่ปฏิกูล ไพเราะ ซื่อตรง จำแนกไว้ดีแล้ว เป็นสรณะ บัณฑิตทั้งหลาย กล่าวทานที่ถวายในท่านเหล่าใด ว่ามีอานิสงส์มาก ท่านเหล่านั้น คืออริยบุคคล จําพวกแปดบุรุษ ผู้แสดงธรรม เธอจงเข้าถึง พระสงฆ์นั้นเป็นสรณะเถิด” มาณพฟังพระดำรัสของพระศาสดาอย่างนั้นแล้ว เกิด ความเลื่อมใสอย่างไม่มีประมาณ จึงประกาศตนเอง ขอเป็นผู้ ที่มีพระรัตนตรัยเป็นสรณะ พระบรมศาสดาทราบอย่างนั้นแล้ว ให้มาณพตั้งอยู่ในศีลห้าแล้วเสด็จหลีกไป หลังจากที่พระศาสดา เสด็จไปแล้ว ในใจของมาณพยังตรึกระลึกนึกถึงคุณของ