ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
พระอรหันต์มีจริง
๕๒๑
แล้วท่านจะแสดงให้มหาชนเห็น เพียงเพราะบาตรไม้นี้ทำไม”
แล้วช่วยกันจับมือจับแขนของนิครนถ์ไว้ นิครนถ์จึงบอกเศรษฐี
ว่า “มหาเศรษฐี ศิษย์ของเราไม่ให้เราเหาะ ท่านจงให้บาตร
แก่เราเถิด” แต่เศรษฐียืนยันไม่ยอมให้เช่นเดิม
แม้พวกเดียรถีย์เจ้าลัทธิต่างๆ พยายามอย่างนี้ถึง 5 วัน
ก็ยังไม่ได้บาตรนั้นไป ในวันที่ ๗ ขณะที่พระมหาโมคคัลลานะ
กับพระปิณโฑลภารทวาชะกำลังเดินบิณฑบาตได้ยินเรื่องราวต่างๆ
ที่เกิดขึ้น พระมหาโมคคัลลานะจึงปรารภกับพระปิณโฑละว่า
“พวกเขากล่าวฃายีพระพุทธศาสนา ไม่รู้ถึงอานุภาพของ
พระรัตนตรัย ตัวท่านก็มีฤทธิ์มาก มีอานุภาพมาก ท่านจงเหาะไป
เอาบาตรนั้นมาเถิด"
พระปิณโฑละจึงแสดงอานุภาพ ด้วยการเอาปลายเท้า
คีบหินขนาดมหึมา เหาะขึ้นไปในอากาศเหมือนปุยนุ่น แล้วเวียน
ประทักษิณเหนือกรุงราชคฤห์ ด้วยความองอาจสง่างามเหมือน
พญาหงส์ พวกชาวเมืองเห็นอานุภาพเช่นนั้นต่างก็ให้สาธุการดังลั่น
บางพวกไม่เคยเห็นปาฏิหาริย์ พากันกลัวว่า แผ่นหินขนาดมหึมา
จะตกลงมาทับ จึงวิ่งหนีไปหลบซ่อนตามที่ต่างๆ ด้วยความกลัว
พระเถระได้เอาปลายเท้าเหวี่ยงหินทิ้งไปอยู่ที่เดิม แล้ว
เหาะมาหน้าบ้านเศรษฐี เศรษฐีเห็นแล้วเกิดปีติขนลุกชูชัน