ธรรมะเพื่อประชาชน: การฝึกใจให้หยุดนิ่ง : หน้า 188/607

ธรรมะเพื่อประชาช ฝึกใจให้หยุดนิ่ง ๑๘๗ แสนมหากัป ทรงมีขันติธรรมเป็นเลิศ มีความเพียรพยายาม นําตนให้หลุดพ้นจากทุกข์ตลอดเวลา และสิ่งที่ทําได้ยากยิ่งก็ คือว่า นอกจากเพียรพยายามเพื่อพระองค์เองแล้ว ยังมีพระทัย มุ่งมั่นที่จะให้สรรพสัตว์หลุดพ้นตามอีกด้วย จึงทรงสั่งสมบารมี อย่างยิ่งยวด ทรงยอมสละได้แม้เลือดเนื้อและชีวิตเป็นทาน เพื่อให้ได้มาซึ่งพระสัพพัญญุตญาณอันประเสริฐ พอมาในภพชาตินี้ หลังจากที่พระองค์สลัดตนออกจาก กามสุขัลลิกานุโยค ซึ่งพรั่งพร้อมไปด้วยเบญจกามคุณ ๕ ใน พระราชวัง ด้วยการเสด็จออกมหาภิเนษกรมณ์เพื่อแสวงหาทาง หลุดพ้นแล้ว พระองค์ก็มุ่งมั่นแสวงหาหนทางสายกลางซึ่งเป็น ทางไปสู่อายตนนิพพาน ยาวนานถึง 5 ปี กว่าจะได้ตรัสรู้ทรงได้ รับความทุกข์ทรมานมาก ซึ่งมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดายากที่จะ ทนได้ เพราะทรงบำเพ็ญทุกรกิริยาที่เรียกว่า อัตตกิลมถานุโยค คือทรมานพระวรกายจนซูบผอม เหลือเพียงหนังหุ้มกระดูก ในที่สุดพระองค์ก็เปลี่ยนมาปฏิบัติตามหลักมัชฌิมา ปฏิปทา คือดำาเนินจิตเข้าสู่กลางของกลางภายในอย่างเบาสบาย จนตรัสรู้เป็นพระสัพพัญญูพุทธเจ้า เป็นโลกวิทูผู้รู้แจ้งโลกทั้งปวง พระองค์เป็นผู้ฝึกสรรพสัตว์ให้ดำเนินไปสู่ทางพระนิพพานได้ เป็นอย่างดี เพราะทรงรู้วาระจิต ทราบถึงอัธยาศัยของเหล่า เวไนยสัตว์ หากบุคคลใดมีความตั้งใจที่จะฝึกฝนตนเองอย่าง