ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 84/607

ธรรมะเพื่อประชา รู้แจ้งด้วย ธรรมกาย ៨៣ ไม่ไกลจากวัดพระเชตวัน ได้ยินเสียงมหาชนกล่าวสรรเสริญคุณ ของพระบรมศาสดาว่า “เป็นพระอรหันต์ ผู้รู้แจ้งโลกทั้งปวง ไม่มีใครยิ่งกว่าหรือเทียบเท่าได้พระองค์ทรงเป็นบรมครูของมนุษย์ และเทวาทั้งหลาย” จึงอยากจะไปเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบ้าง เพราะวังคีสะรู้ตัวเองว่า ถึงจะได้รับค่ายกย่องว่าเป็นบัณฑิต แต่ก็ยังไม่ได้หมดกิเลสเหมือนดังพระพุทธเจ้า ก่อนที่จะไปวังคีสะได้ถูกพวกพราหมณ์กล่าวทัดทานไว้ว่า “วังคีสะ ท่านอย่าไปเฝ้าพระสมณโคดมเลย เพราะใครก็ตาม เมื่อเห็นพระองค์แล้ว พระองค์จะกลับใจบุคคลนั้นด้วยมายากล ทําให้เป็นผู้มีสติวิปลาส ท่านอย่าได้ไปเลย” วังคีสะไม่เชื่อถ้อยคํา ของพราหมณ์เหล่านั้น จึงตัดสินใจเด็ดขาดที่จะไปเฝ้าพระบรม ศาสดาให้ได้ เมื่อไปถึงวัดพระเชตวันแล้ว พระบรมศาสดาตรัสถาม ท่านว่า “วังคีสะ เธอรู้ศิลปะอะไรบ้าง” วังคีสะทูลตอบว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์รู้ฉวสีสมนต์” “แล้วมนต์นั้น มีประโยชน์อย่างไรบ้าง” วังคีสะตอบว่า “ถ้าร่ายมนตร์นี้แล้ว เอาเล็บเคาะศีรษะของคนแม้ตายไปแล้วถึง ๓ ปี ก็รู้ที่เขาเกิด พระเจ้าข้า” พระบรมศาสดาทรงให้นำเอาศีรษะของคนที่เกิดในนรก