มัชฌิมาปฏิปทา เส้นทางสู่ความหลุดพ้น : หน้า 295/607

มัชฌิมาปฏิปทา เส้นทางสู่ความหลุดพ้น ២៩៤ เมื่อทรงค้นพบเส้นทางสายกลางแล้ว ก็ทรงทำหน้าที่ เป็นประทีปเอกของโลก แนะนำเหล่าเวไนยสัตว์ให้ตรัสรู้ตาม ทรงสอนจากเรื่องหยาบๆ ว่า มชฺฌิมา ปฏิปทา ตถาคเตน อภิสมฺพุทฺธา คือ เส้นทางสายกลางที่พระตถาคตได้ตรัสรู้นั้น ต้องเริ่มจากสัมมาทิฏฐิ คือ มีความเห็นที่ถูกต้องเสียก่อน เห็นว่า ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เชื่อว่าโลกนี้โลกหน้ามีจริง นรกสวรรค์มีจริง ทานที่ทำแล้วมีผลจริง เป็นต้น ความดำริชอบ คือ สัมมาสังกัปปะ ก็จะตามมา จะคิดแต่เรื่องที่ดีๆ คิดอยากออกจากกาม เพราะ เห็นว่าสิ่งที่เป็นความสุขยิ่งกว่ายังมีอยู่และสามารถเข้าถึงได้ สัมมาวาจา ต้องมีวาจาชอบ สัมมากัมมันตะ มีการงานชอบ การงานที่เป็นประโยชน์ทั้งต่อตนเองและชาวโลก สัมมาอาชีวะ เลี้ยงชีพชอบ ไม่ประกอบอาชีพทุจริต แม้ เป็นมิจฉาวณิชชา ถูกกฎหมายแต่ไม่ถูกธรรม ก็จะไม่ทำเด็ดขาด สัมมาวายามะ มีความเพียรชอบ สัมมาสติ มีสติระลึกชอบ ไม่ เผลอจากศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ และสัมมาสมาธิ มีสมาธิชอบ การทำสมาธิที่ถูกต้องนี่ลึกซึ้งทีเดียว ต้องตั้งให้ถูกฐาน ถูกที่ตั้ง ของใจ แล้วปฏิบัติให้ถูกส่วน เอาใจหยุดนิ่งตรงฐานที่ตั้งของใจ คือศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เหนือสะดือขึ้นมาสองนิ้วมือ พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย ท่านสร้างบารมีด้วยการนั่ง