ธรรมะเพื่อประชาชน: หนทางสายกลาง : หน้า 34/607

ธรรมะเพื่อประชาช หนทางสายกลาง အာဇာ เป็นกากบาท จุดตัดเล็กเท่ากับปลายเข็ม จุดตัดนี้เรียกว่า ฐานที่ 5 ยกถอยหลังขึ้นมา ๒ นิ้วมือ คือเอานิ้วชี้และนิ้วกลาง มาวางซ้อนกัน ทาบตรงจุดนี้ จุดนี้เรียกว่าฐานที่ ๗ ซึ่งเป็น จุดกึ่งกลางกาย เป็นหนทางสายกลาง ที่เรียกว่า มัชฌิมาปฏิปทา เป็นหนทางที่พระพุทธเจ้า และเหล่าพระอรหันต์ทั้งหลายเสด็จ เข้าสู่พระนิพพานนั่นเอง เราจะต้องเอาใจของเรามาหยุดนิ่ง อยู่ตรงนี้ตลอดเวลา ให้ประคับประคองใจของเรา นำใจมาหยุดนิ่งอยู่ที่ ศูนย์กลางกาย ตรงฐานที่ ๗ นี้ โดยกำหนดบริกรรมนิมิต เป็น เครื่องหมายที่ใสสะอาด บริสุทธิ์ ประดุจเพชรลูกที่เจียระไนแล้ว ไม่มีขีดข่วนคล้ายขนแมว โตเท่ากับแก้วตาของเรา ให้ใจตรึก นึกถึงดวงใส หยุดไปที่จุดกึ่งกลางของความใสบริสุทธิ์ของ บริกรรมนิมิต นึกอย่างเบาๆ สบายๆ ตรึกให้ต่อเนื่องกันไป พร้อมกับนึกถึงบริกรรมภาวนาในใจ โดยให้เสียงของคำภาวนา ดังออกมาจากจุดกึ่งกลางของบริกรรมนิมิต ภาวนาว่า สัมมา อะระหังๆ ๆ ๆ ภาวนาไปเรื่อยๆ ถ้าไม่เผลอจากบริกรรมทั้ง ๒ ไม่ช้าใจจะหยุดนิ่ง พอใจ หยุดนิ่งถูกส่วน คำภาวนา สัมมา อะระหัง จะเลือนหายจากใจ เหลือแต่ดวงใสอย่างเดียว เกิดขึ้นที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ พร้อมกับความรู้ตัวภายใน ใจจะหยุดอยู่ที่ดวงใส เมื่อเป็นอย่างนี้