ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
อานุภาพพระรัตนตรัย
៩១
พากันล้มตายเพราะความอดอยาก เกิดโรคระบาดแพร่กระจาย
ไปทั่วเมือง เนื่องจากล้มตายกันไปมาก ไม่สามารถนำไปเผา
หรือฝังให้หมดได้ ใครตายก็จะน่าศพออกไปทิ้งนอกเมือง
ศพของชาวเมืองจึงเกลื่อนกลาดไปทั่ว พวกอมนุษย์ได้กลิ่น
ศพของมนุษย์ก็พากันเข้ามาหากิน
ชาวกรุงเวสาลีจึงถูกภัย ๓ อย่างนี้คุกคามเอา คือภัย
เกิดจากความอดอยาก ภัยจากอมนุษย์เบียดเบียน และภัยจาก
โรคระบาด ชาวเมืองจึงได้ประชุมปรึกษาหารือกัน แล้วได้
กราบทูลพระราชาว่า “ขอเดชะ ข้าแต่พระองค์ผู้สมมติเทพ ภัย
๓ ประการนี้ เกิดขึ้นแก่บ้านเมืองแล้วพระเจ้าข้า ตั้งแต่สมัย
โบราณ นับได้ ๗ ราชวงศ์ ไม่เคยมีภัยเช่นนี้เกิดขึ้นเลย”
พระราชาทรงเรียกประชุมเจ้าลิจฉวี ตรัสในท่ามกลาง
ที่ประชุมว่า “ขอได้โปรดพิจารณาตรวจสอบ หาสาเหตุที่เรา
ไม่ตั้งอยู่ในธรรมเถิด” พวกเจ้าลิจฉวีพิจารณาทบทวนถึง
ขนบธรรมเนียมประเพณีทุกอย่าง ก็ไม่เห็นข้อบกพร่องใดๆ
ของพระราชาเลย จึงพากันคิดหาวิธีที่จะขจัดภัยนี้ให้หมดสิ้นไป
ในที่ประชุมของสภา ต่างก็ได้แสดงความคิดเห็นของตน แต่ก็
ไม่สามารถตกลงกันได้
มีอยู่กลุ่มหนึ่ง เสนอความคิดในท่ามกลางที่ประชุมว่า