ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 474/607

ธรรมะเพื่อประชาช เวสารัชช ธรรม ๔ ๔๗๓ และที่กักขังเป็นต้น ของพวกมนุษย์ ได้ฟังเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย คนป่วยก็หาย คนตาบอดโดยกำเนิดก็มองเห็น คนหูหนวกโดย กำเนิดได้ยินเสียง คนพิการเดินไม่ได้ก็เดินได้ คนที่ไม่สติ ก็มี จิตใจตั้งมั่น เรือที่แล่นไปต่างประเทศก็ถึงท่าโดยสะดวก พวกมีเวร ก็ได้มีเมตตาจิตต่อกัน ไฟในอเวจีมหานรกดับชั่วคราว แสงสว่าง ในโลกันตนรกก็เกิดขึ้น ไม้ดอกไม้ผลก็ออกดอกออกผล หมื่น โลกธาตุ ได้มีธงดอกไม้เป็นอันเดียวกัน นี่คืออานุภาพของ พระบรมโพธิสัตว์ผู้จะมาตรัสรู้ธรรม เวสารัชชธรรมข้อที่ ๒ ทรงกล่าวไว้ว่า “สารีบุตร เรา ไม่เห็นเหตุนี้ว่า สมณะ พราหมณ์ เทวดา มาร พรหม หรือใครๆ ในโลกที่จักทักท้วงเราโดยสหธรรมในข้อว่า ท่านปฏิญาณตนว่า เป็นพระขีณาสพ อาสวะเหล่านี้ของท่านยังไม่สิ้นไป ดูก่อนสารีบุตร เมื่อไม่เห็นเหตุนี้ เราก็เป็นผู้ถึงความปลอดภัย ถึงความไม่มีภัย ถึงความเป็นผู้แกล้วกล้าอยู่” หมายถึงว่า พระองค์ทรงปฏิญญา ความเป็นขีณาสพอรหันต์จริง ขีณาสพหมายถึงผู้มีอาสวะสิ้นแล้ว ไม่มีกิเลสอาสวะอันใดที่พระองค์จะละไม่ได้อีกต่อไป ในโลกนี้มีผู้ปฏิญญาว่าตัวเองเป็นพระอรหันต์มากมาย หวังว่าการปฏิญญาของตัวจะเป็นทางมาแห่งลาภสักการะหรือ ชื่อเสียง เหมือนเจ้าลัทธิทั้ง 5 ที่ปฏิญญาว่าตัวเองเป็นพระอรหันต์