อิทธิบาทสี่ ชี้ทางสู่นิพพาน : หน้า 267/607

อิทธิบาทสี่ ชี้ทางสู่นิพพาน ๒๖๖ ให้นิ่งซ้ำแล้วซ้ำอีก ก็เพื่อให้เข้าไปถึงจุดที่เราจะได้รู้แจ้งเห็นแจ้ง ด้วยตัวของเราเอง เกิดธรรมจักษุ เกิดญาณทัสสนะ เกิดปัญญา เกิดวิชชา แล้วเกิดแสงสว่าง สิ่งเหล่านี้อยากให้เกิดขึ้นด้วยตัว ของเราเองกันทุกๆ คน *เหมือนอย่างหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ครูผู้ค้นพบ วิชชาธรรมกาย กว่าท่านจะได้รู้เรื่องราวของชีวิต เป้าหมาย ของชีวิต ก็ต้องทุ่มเทศึกษาเล่าเรียน ทั้งด้านปริยัติ ปฏิบัติ จน เกิดผลเป็นปฏิเวธ คือได้เข้าถึงพระธรรมกาย หลวงปู่วัดปากน้ำ ของเรา ท่านบวชอย่างมีเป้าหมาย บวชเพื่อแสวงหาทางพ้นทุกข์ เมื่อบวชแล้วพอออกจากโบสถ์ รุ่งขึ้นก็มุ่งปฏิบัติกันเลย ไม่เคย ขาดการฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งแม้แต่วันเดียว ท่านมุ่งมั่นถึงเพียง นั้นทีเดียว ถึงได้มาเป็นบรมครูของพวกเรา เพราะท่านเป็น ผู้เตือนตนเองได้ คิดอยู่ตลอดเวลาว่า ทำอย่างไรใจจะหยุด ทําอย่างไรจะได้บรรลุธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบรรลุแล้ว หลวงปู่วัดปากน้ำ ท่านเป็นผู้ที่รักการปฏิบัติธรรมมาก ในระหว่างที่ศึกษาธรรมะภาคปริยัติ ก็ยังคงปฏิบัติธรรมทุกวัน มิได้ขาด วันไหนมีเวลาว่างท่านมักไปศึกษาวิปัสสนาธุระจาก *ประวัติพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร)