ข้อความต้นฉบับในหน้า
suall
พระรัตนตรัยเป็นเยี่ยม
๑๔๔
เรื่องราวที่จะนำมาเล่า
เพื่อมาเป็นตัวอย่างสำหรับนักสร้างบารมี
ทั้งหลาย คือว่าเมื่อใดที่ผู้มีบุญยังไม่รู้ว่า สิ่งที่เลิศที่สามารถ
อ้านวยความเป็นเลิศ และยังเป็นทั้งที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดนั้น
แท้ที่จริงแล้วเป็นอย่างไร เมื่อไม่รู้ก็ไม่ได้อยู่นิ่งเฉยเสีย ท่าน
แม้ว่าจะลำบาก
เหล่านั้นจะตระเวนหาคําตอบให้ได้ทีเดียว
ยากแค้นสักเพียงไหนก็ไม่ยอมย่อท้อ เพราะพื้นฐานของชีวิต
ของทุกๆ คน ย่อมต้องการสิ่งที่เลิศ สิ่งที่ดี สิ่งที่อำนวย
ประโยชน์สุขให้ด้วยกันทั้งนั้น แต่สิ่งที่ต้องการนั้น จริงๆ แล้ว
คืออะไร
*ครั้งในสมัยพุทธกาล เคยเกิดเรื่องทำนองนี้มาแล้ว ใน
สมัยนั้นพระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ที่พระเวฬุวันมหาวิหาร
ใกล้กรุงราชคฤห์ ซึ่งพระเจ้าพิมพิสารเป็นผู้สร้างถวาย และ
พระองค์ยังพระราชทานอภัยให้แก่สัตว์ทั้งหลายที่อยู่ในบริเวณ
นั้นอีกด้วย สัตว์ที่ว่านั้นก็มีกระแตรวมอยู่ด้วย เพราะสาเหตุนี้เอง
พระเวฬุวันจึงมีชื่อเรียกยาวขึ้นกว่าเดิมว่า พระเวฬุวันกลันทก
นิวาปสถาน กลันทกะ แปลว่า กระแต นิวาปสถาน แปลว่า
ทีให้อาหาร ดังนั้นสถานที่แห่งนี้จึงเป็นที่ให้อาหารแก่กระแต
ทั้งหลายด้วย
*มก. เล่ม ๓๖ หน้า ๖๙