ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
พรรณนา พุทธคุณ หนุน ส่งถึงนิพพาน
๔๒๕
ทําให้เป็นพหูสูต เป็นพระธรรมกถึก แตกฉานธรรมะในภาค
ปริยัติมาก
ด้วยความที่เป็นพหูสูต และเป็นพระธรรมกถึกนั้น ทำให้
ท่านสามารถกล่าวพรรณนาคุณของพระพุทธเจ้าได้อย่างไพเราะ
เสนาะโสต ใครได้ยินได้ฟัง ต่างพากันเพิ่มความศรัทธาปสาทะใน
พระพุทธเจ้ามากยิ่งขึ้น ซึ่งอันที่จริงคุณของพระพุทธเจ้านั้น
ไม่มีประมาณ กว้างใหญ่เกินกว่าที่จะเอาจักรวาลมาลิขิต แม้
พระพุทธเจ้าด้วยกันเอง จะพรรณนาคุณของพระพุทธเจ้าไปจน
สิ้นกับหนึ่ง ก็ยังไม่สามารถจะพรรณนาพระคุณได้หมดสิ้น
เราลองมาติดตามการพรรณนาคุณของพระสัมมา
สัมพุทธเจ้ากันว่า พระสุคันธเถระจะเอาความสามารถที่มีอยู่นั้น
มากล่าวสรรเสริญได้อย่างไรบ้าง ท่านมีโอกาสพรรณนาพระคุณ
ของพระศาสดาในท่ามกลางพุทธบริษัทบ่อยๆ ว่า “พระผู้มีพระ
ภาคเจ้าพระองค์นี้เป็นพระขีณาสพ เป็นผู้ตื่นแล้วไม่มีทุกข์ ทรง
ตัดความสงสัยได้แล้ว ทรงถึงความสิ้นกรรมทุกอย่าง
กิเลสแล้วในเพราะธรรมเป็นที่สิ้นไปแห่งอุปธิ
ทรงพ้น
พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นี้ เป็นผู้เบิกบานแล้ว
ทรงแกล้วกล้าดุจสีหะ พระองค์เป็นผู้ประเสริฐยิ่ง ทรงประกาศ
ธรรมจักรแก่โลก พร้อมทั้งเทวโลก ทรงฝึกพระองค์เองและ