บทสนทนาเกี่ยวกับการบวชในธรรม : หน้า 439/607

ธรร ถึงพระรัตนตรัยได้ไปสวรรค์ ៤៣៨ ของพระองค์แล้ว ก็พากันออกบวชตาม” สมัยนั้น อุบาสกผู้หนึ่งได้บรรลุธรรม และมีความรู้ แจ่มแจ้งในคำสอนของพระพุทธองค์ กำลังเดินผ่านไป ได้ยิน ค่าสนทนานั้น จึงเข้าไปหาสตรีทั้งสอง ขณะนั้นพราหมณ์ก็ กล่าวกับอุบาสกผู้นั้นว่า “ท่านอุบาสก เดี๋ยวนี้กุลบุตรจำนวนมาก สละโภคสมบัติ สละเครือญาติ พากันออกบวชในศาสนาของ พระศากยเจ้า กุลบุตรเหล่านั้นเห็นอำนาจประโยชน์อะไรหนอ จึงพากันบวช” อุบาสกฟังคำนั้นแล้วก็กล่าวว่า “เพราะท่านเห็น ภัยในวัฏสงสาร เห็นโทษในกามทั้งหลาย เห็นอานิสงส์ในการ บรรพชา” แล้วอุบาสกก็ได้พรรณนาคุณของพระรัตนตรัย และได้ ประกาศคุณานิสงส์ของศีล ๕ ทั้งปัจจุบัน และในสัมปรายภพ ขยายความตามสมควรแก่กำลังความรู้ของตนโดยพิสดาร ธิดาของพราหมณ์จึงถามอุบาสกว่า “แม้เราก็สามารถ ตั้งอยู่ในสรณะและศีล แล้วบรรลุคุณวิเศษที่ท่านกล่าวได้หรือ” อุบาสกสนับสนุนว่า “ธรรมเหล่านี้พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสสอน ทั่วไปแก่คนทุกๆ คน ทำไมท่านจะไม่สามารถทำได้เล่า” แล้ว ได้บอกสรณะและศีลแก่นาง ธิดาพราหมณ์ก็รับสรณะ และ สมาทานศีล แล้วจึงถามต่อไปอีกว่า “กิจที่ควรทำายิ่งกว่านี้ มีอีกไหม” อุบาสกรู้ว่านางคงเป็นผู้มีบุญ และมีอุปนิสัยในทางธรรม จึงบอกกัมมัฏฐานคืออาการ ๓๒ ให้นาง และแนะนำสูงขึ้น