ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 374/607

ธรรมะเพื่อประชา ธัมม จัก กัป ป วัต ตน สูตร (๒) ကောက นอกจากนั้น ก็ต้องอธิบายกันยาวหน่อย จึงจะเข้าใจได้ถ่องแท้ พระพุทธองค์ทรงรับสั่งกับพระปัญจวัคคีย์ว่าที่สุดทั้งสองอย่างนั้น ที่บรรพชิตไม่ควรเสพ คือ อย่าเอาใจไปจรดไว้ในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสที่ชอบใจ เพราะกามคุณทั้ง ๕ นี้ เป็นตัว กามสุขัลลิกานุโยค ถ้าว่าเอาใจไปจรดกับรูปสวยๆ เสียงเพราะๆ หรือกลิ่นหอมๆ นั้นเข้า ใจก็ยึดติด ยินดี ทําให้เพลิดเพลิน หลงใหล ใจก็ไม่เป็นกลาง ไม่เป็นตัวของตัวเอง เมื่อเป็นอย่างนั้น ท่านจึงได้ยืนยันว่า หีโน เป็นของต่ำทราม ไม่ไปในทางของ นักปราชญ์ คมฺโม เป็นของชาวบ้าน ถ้าไปสนใจมากเข้า ก็ทำให้ คิดแต่เรื่องสร้างบ้านสร้างเรือน ออกจากกิเลสได้ยาก ถ้าเข้าไป ติดแล้วก็ออกไม่ได้ ส่วนการประกอบตนเองให้ลำบาก ก็เป็นเรื่องไร้ประโยชน์ เป็นทุกข์เปล่าๆ จะนําเพ็ญเพียรเป็นร้อยเป็นพันปีก็ไม่มีประโยชน์ อะไร สมัยก่อนโน้น มีนักบวชหลายประเภท ที่อุตส่าห์ออก แสวงหาทางให้ตัวเองหลุดพ้นจากความทุกข์ แต่สติปัญญายังไม่ สมบูรณ์ จึงมีการทรมานด้วยการนอนบนหนามบ้าง นอนตากแดด ย่างไฟ เอาไม้เคาะหน้าแข้งบ้าง ที่ทำไปนั้น ก็เพราะเข้าใจว่า เป็นทางหมดกิเลส เมื่อนอนตากแดด แดดร้อนเข้าจึงไม่มีความ กําหนัดยินดี เข้าใจว่ากิเลสดับแล้ว นั่นเป็นความเข้าใจของผู้ไม่รู้ ที่นอนบนหนามก็เพราะคิดว่า เมื่อร่างกายทรมานแล้ว จะได้ไม่