ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเรll
ธรรมกาย คื อ ห ลั ก ข อ ง ชีวิต
๒๐๗
อย่างไม่มีขอบเขต ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ยิ่งได้ธรรมกายชัดใส
สว่างบริสุทธิ์เท่าไร ยิ่งมีความสุขเพิ่มขึ้น
แล้วในกลางธรรมกายนั้น มีธรรมกายละเอียดซ้อนกัน
เข้าไปอีก ยิ่งเข้าถึงธรรมกายที่ละเอียดเท่าไร ความสุขก็ทับทวี
เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เราจะมีที่พักที่พึ่งพิง ที่หยุดนิ่ง หยุดอยู่ในกลาง
ตัวแล้วความทุกข์อื่นก็ไม่เข้ามาแทรก ความเครียด ความเบื่อ
กลุ่ม ซึม เซ็ง ความวิตกกังวลวุ่นวายอะไรต่างๆ ก็จะหมดไป
เพราะว่าเรานำใจมาหยุดในกลางธรรมกายได้เสียแล้ว ธรรมกาย
จึงเป็นแหล่งกำาเนิดของความสุขที่แท้จริง เข้าถึงแล้วมีความสุข
ถ้าใครอยากจะทราบว่าเขามีความสุขอย่างไร ก็ลองเลียบเคียง
ถามผู้ที่เข้าถึงธรรมกาย เขาจะยืนยันเป็นเสียงเดียวกันเลยว่า
เป็นสุขจริงๆ สุขที่ไม่มีอะไรมาเทียบได้เมื่อเข้าถึงธรรมกาย
ธรรมกาย คือกายตรัสรู้ธรรมของพวกเราทุกๆ คน
ลักษณะคล้ายๆ กับพระปฏิมากรเกตุดอกบัวตูม ใสเป็นแก้ว ใส
ยิ่งกว่าเพชร ใสเกินใส สวยเกินสวย งามไม่มีที่ติ สิงสถิตอยู่
ที่ศูนย์กลางกายตรงฐานที่ ๗ อยู่ในกลางตัวของเรา ถ้า
ต้องการสุขยิ่งกว่านี้ ต้องการให้เป็นนิจจัง สุขัง อัตตา ยิ่งกว่านี้
ต้องเข้ากลางธรรมกายต่อไปอีก เอาธรรมกายพิจารณาอริยสัจ ๔
คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ในกายมนุษย์เรื่อยไปตามลำดับ
ธรรมกายที่พิจารณา คือมองด้วยตาธรรมกาย เห็นได้ด้วย