การปล่อยวางในขันธ์ ๕ : หน้า 228/607

ธรรมะเรll พิจารณาปล่อยวางในขันธ์ ๕ ๒๒๗ ชีวิตของสรรพสัตว์ทั้งหลาย ล้วนมีพื้นฐานของชีวิต เหมือนกัน คือความทุกข์ เพราะเราต่างก็เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตายด้วยกันหมดทั้งสิ้น ตั้งแต่วันแรกเกิดกระทั่ง ถึงวันที่หลับตาลาโลก ทุกชีวิตล้วนมีความทุกข์เป็นปกติ เหมือนกับโลกที่มีความมืดเป็นพื้นฐาน แต่ที่เรามองเห็นคน สัตว์ สิ่งของอะไรต่างๆ ได้ก็เพราะมีแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์หรือแสงไฟ จึงทําให้โลกเราสว่าง เพราะฉะนั้นเมื่อ เราเข้าใจความเป็นจริงของชีวิต ว่าชีวิตเป็นทุกข์แล้ว เราจะได้ เกิดความเบื่อหน่ายในทุกข์ทั้งหลาย และรีบขวนขวายหาทาง หลุดพ้นจากทุกข์ ให้เข้าถึงความสุขที่แท้จริง การปฏิบัติธรรม เป็นวิธีที่ดีที่สุด สำหรับชีวิตของผู้ที่ปรารถนาความหลุดพ้น เพื่อไปให้ถึงที่สุดแห่งทุกข์ทั้งปวง มีวาระพระบาลีทีกล่าวไว้ใน ขุททกนิกาย สุตตนิบาต ว่า “ยถาปิ กุมภการสุส กตา มตฺติกภาชนา สพฺเพ เภทปริยนฺตา เอวํ มจฺจาน ชีวิต ภาชนะดินที่นายช่างทำแล้วทุกชนิด มีความแตกเป็น ที่สุด แม้ฉันใด ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายที่เกิดมาแล้ว ล้วนมี ความแตกสลายเป็นที่สุดฉันนั้น” การพิจารณาปล่อยวางถึงความไม่เที่ยงของสังขาร เป็นสิ่งที่เราควรทำกันเป็นประจำ คือมองให้เห็นว่าร่างกาย ของเราก็ดี สิ่งที่เกี่ยวข้องกับเราก็ดี จะเป็นวัตถุ เป็นสิ่งของ