น้อมใจไว้ในพุทธองค์ : หน้า 137/607

Bsuas l น้อมใจไว้ในพุทธองค์ ๑๓๖ พระผู้มีพระภาคเจ้า ทําให้เกิดความซาบซึ้งในเนื้อความแห่ง พระธรรมนั้น บังเกิดความเสียใจว่า น่าเสียดายยิ่งนักที่เรายัง ไม่ทันได้เข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์ก็เสด็จดับขันธ ปรินิพพานไปแล้ว นี้เพียงแค่เราได้ศึกษาคำสอนของพระองค์ท่าน ก็ยังทําให้เราเกิดดวงปัญญาแจ่มแจ้ง รู้แจ้งเห็นจริงในชีวิตได้ หากเราได้เข้าเฝ้าเฉพาะพระพักตร์ ได้ฟังธรรมแล้วไซร้ เราคงมี โอกาสได้บรรลุธรรม ดังเช่นผู้อื่นบ้าง ก็คิดอย่างนี้ทุกๆ วันทีเดียว แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร มีอยู่ วันหนึ่ง เกิดความคิดขึ้นมาว่า เราควรที่จะดำเนินตามรอยบาท พระพุทธองค์ หมั่นบำเพ็ญเพียรให้สม่ำเสมอ หากเราทำได้อย่างนี้ อาจจะได้บรรลุธรรมดังเช่นพระอริยเจ้าทั้งหลาย แม้ปรารถนา ที่จะออกบวชในพระศาสนา แต่ก็ลังเล ตัดสินใจไม่ได้ ท่านคิดว่า อุปนิสัยเรานั้น ไม่เหมาะอย่างยิ่งที่จะมาอยู่ในท่ามกลางพระนคร ซึ่งมีผู้คนพลุกพล่าน หากเราบวชในพระศาสนาเพียงพรรษาแรก แล้วออกไปอยู่เพียงลำพัง พระอุปัชฌาย์ก็คงไม่อนุญาต เอาเถิด เราจะบวชเป็นฤๅษีก็แล้วกัน ท่านได้ออกบวชเป็นฤๅษี เดินทางเข้าไปหิมวันตประเทศ มุ่งแสวงหาที่วิเวกน่ารื่นรมย์ จนมาถึงสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็น ป่ารกชัฏ เป็นป่าทึบ เต็มไปด้วยสัตว์ร้ายเช่น สีหะ เสือโคร่ง