อุปสรรคของการเจริญภาวนา : หน้า 239/607

Bsumaประช อุปสรรคของการเจริญภาวนา ๒๓๘ มองเห็นสมบัติภายนอกที่ได้ครอบครอง ว่าเป็นเครื่องพันธนาการ ของชีวิต ทำให้จิตเป็นห่วงเป็นกังวล จึงตัดสินพระทัยอย่าง เด็ดเดี่ยว ไม่อาลัยอาวรณ์ในทรัพย์สมบัติหรือสิ่งนอกตัวทั้งหมด พระองค์ตัดใจจากสิ่งเหล่านั้น ชนิดติดใจเหมือนตายจาก เพราะสิ่งเหล่านี้เมื่อมีแล้วกลับทําให้ใจไม่เป็นอิสระ เหมือนเป็น เครื่องผูกหย่อนๆ แต่ว่าแก้ไม่ยอมหลุด เมื่อคิดได้อย่างนั้น ก็ทรงสละมหาสมบัติออกประพฤติธรรม มุ่งแสวงหาความจริง ของชีวิต เมื่อได้ตรัสรู้สัพพัญญุตญาณแล้วทรงทราบว่า การที่ สรรพสัตว์ทั้งหลายจะพ้นจากความทุกข์ได้นั้น จะต้องไม่มีความ กังวลใจใดๆ ทั้งสิ้น ความวิตกกังวลทำให้เกิดทุกข์ เมื่อใจยัง ไม่ปลอดจากความกังวลภายนอก ก็น้อมกลับเข้าไปแสวงหา ความสงบภายในได้ยาก เพราะฉะนั้นก่อนอื่นก็ต้องสละเรื่องราว ภายนอกตัว ให้ใจว่างเปล่าจากทุกสิ่ง ถึงจะนั่งหลับตาได้อย่าง มีความสุข *เหมือนในสมัยพุทธกาล มีพราหมณ์คนหนึ่งชื่อ พหุฐิติก- พราหมณ์ เที่ยวตามหาโคที่หายไปในป่า ตามหาอยู่เป็นเวลา แรมเดือนก็ยังไม่เจอ พราหมณ์จึงมีความเศร้าโศกเสียใจมาก *มก. เล่ม ๒๕ หน้า ๒๓๔