ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
ที่พึ่งอันอมตะ
๒๘๗
ความกลัวก็ดี ความสะดุ้งก็ดี ความขนพองสยองเกล้าก็ดี แทนที่
จักมีขึ้น ก็จักหายไปเอง หากพวกเธอไม่ตามระลึกถึงเรา ก็พึง
ตามระลึกถึงพระธรรม
เพราะว่าเมื่อพวกเธอตามระลึกถึง
พระธรรมอยู่ ความกลัวก็ดี ความสะดุ้งก็ดีความขนพองสยองเกล้า
ก็ดี แทนที่จักมีขึ้น ก็จักหายไปเอง
หากพวกเธอไม่ตามระลึกถึงพระธรรม ทีนั้นพวกเธอ
พึงตามระลึกถึงพระสงฆ์ เพราะว่าเมื่อพวกเธอตามระลึกถึง
พระสงฆ์อยู่ ความกลัวก็ดี ความสะดุ้งก็ดี ความขนพอง
สยองเกล้าก็ดี แทนที่จักมีขึ้น ก็จักหายไปเอง ข้อนั้นเป็น
เพราะเหตุอะไร เพราะว่าพระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
เป็นผู้ปราศจากราคะ ปราศจากโทสะ ปราศจากโมหะ เป็น
ผู้ไม่มีความกลัว ไม่หวั่น ไม่สะดุ้ง ไม่หนีไป ใจของเธอจะ
หนักแน่นมั่นคง ไม่หวาดหวั่น จนกระทั่งเอาชนะศึกภายใน
จะเข้าถึงจุดแห่งความสมหวังของชีวิต”
แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา พระองค์ก็ยังให้เหล่า
สาวก มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่งที่ระลึก เพราะ
พระรัตนตรัยนั้น เป็นแก่นแท้ของชีวิตของเราทีเดียว เมื่อระลึก
ถึงท่านได้ จิตใจจะสงบนิ่งใสบริสุทธิ์ ส่วนการที่จะระลึกถึงท่าน
จนกระทั่งแล่นเข้าไปถึงตัวจริงของพระรัตนตรัยได้นั้น ก็ต้อง