การเข้าถึงอายตนนิพพาน : หน้า 511/607

พระอริยเจ้า ๕๑๐ อินทรีย์จากนั้นก็ทําเพ็ญเพียรต่อไปเพื่อให้ได้เข้าถึงอายตนนิพพาน สําหรับพระอรหันต์นั้น คือผู้สมบูรณ์ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา กำจัดสังโยชน์เบื้องสูงได้ คือ รูปราคะ อรูปราคะ มานะ อุทธัจจะ และอวิชชา คือความไม่รู้ในอริยสัจ ๔ ท่านรู้แจ้งแทงตลอดหมด สังโยชน์เบื้องต่ำเบื้องสูงหลุดหมด สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ ห่างไกล จากอาสวกิเลสทั้งมวล เป็นสอุปาทิเสสนิพพาน คือดับกิเลส แต่ เบญจขันธ์ของท่านยังอยู่ เมื่อละโลกไปแล้วก็เข้าสู่อายตนนิพพาน ซึ่งเป็นอนุปาทิเสสนิพพาน ดับขันธ์หมด ไม่ต้องเวียนว่าย ตายเกิดกันอีกต่อไป พวกเราทั้งหลายมีเป้าหมายที่จะหลุดจะพ้นเหมือนอย่าง พระอริยเจ้าผู้รู้ทั้งหลายเหล่านั้น แล้วการที่จะหลุดจะพ้น จะเข้า สู่ทางของพระอริยเจ้าได้นั้น ใจต้องหยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ ให้ได้ เพราะตรงนี้เป็นที่เดียวที่จะเป็นต้นทางไปสู่ อายตนนิพพาน ถ้าใครเอาใจมาหยุดนิ่งอยู่ตรงฐานที่ ๗ ตรงนี้ ชีวิตจิตใจของคนนั้นจะเปลี่ยนไปในทางที่เจริญขึ้น จะประสบ ความสุขความสําเร็จในชีวิต เพราะฉะนั้น ศูนย์กลางกายนี้สำคัญที่สุด จะเปลี่ยนแปลง ชีวิตสัตวโลกทั้งหลายให้เจริญขึ้น ให้วิวัฒนาการต่อไป จน กระทั่งถึงอายตนนิพพาน หลุดพ้นจากการถูกครอบงำด้วยกิเลส