อริยมรรค หนทางสู่ความหลุดพ้น : หน้า 327/607

อริยมรรค หนทางสู่ความหลุดพ้น ๓๒๖ จนถึงกายธรรม และกายธรรมในกายธรรม ซ้อนๆ กันเข้าไป ภายในตามลำาดับ ถ้าเอาใจมาหยุดที่กลางกายธรรมได้ สติปัญญา ของเราจะเต็มเปี่ยมบริบูรณ์เป็นมหาสติมหาปัญญา อริยมรรคประการสุดท้าย คือ สัมมาสมาธิ มีความ ตั้งใจมั่นชอบ ใจของเราจะตั้งมั่นได้ดีที่สุด เมื่อนำมาหยุดไว้ ที่ศูนย์กลางกาย เพราะศูนย์กลางกายเป็นต้นแหล่ง แห่งความ สุขและความบริสุทธิ์ หากหยุดใจไว้ตรงนี้ได้ นิวรณธรรมต่างๆ จะเข้ามาครอบงำจิตใจไม่ได้ จิตเป็นเอกัคคตา มีอารมณ์เป็นหนึ่ง เป็นสัมมาสมาธิ ถ้าใจยังอยู่นอกตัว หรือแม้อยู่ในตัว ถ้าหากไม่ อยู่ตรงกลาง ก็ยังไม่ชื่อว่าเป็นสัมมาสมาธิ เพราะไม่สามารถ ดำเนินจิตเข้าไปในกลาง ตามเส้นทางของมัชฌิมาปฏิปทาได้ เมื่อเข้าไปไม่ได้ ก็เข้าถึงพระนิพพานไม่ได้ เพราะฉะนั้น เมื่อนําใจกลับมาตั้งไว้ตรงกลางนี้ได้ ความ หลงมัวเมาอะไรที่มีอยู่ ก็มลายหายสูญ สังสารวัฏอันยาวไกล จะถูกตัดให้สั้นลง ด้วยอานุภาพของใจที่หยุดนิ่งถูกศูนย์ถูกส่วน ตรงนี้แหละ เพราะทุกข์ทั้งหลายที่มีอยู่ เมื่อมาถึงตรงนี้แล้ว จะถึงความสิ้นไป หลุดล่อนออกไปเป็นชั้นๆ ถ้าหยุดเข้าไปใน กลางกายมนุษย์ละเอียด กายทิพย์ กายรูปพรหม กายอรูปพรหม กิเลสอาสวะต่างๆ ก็ล่อนไปตามลำดับ