ฝึกใจให้หยุดนิ่ง : หน้า 189/607

ฝึกใจให้หยุดนิ่ง ១៨៨ แท้จริง พระองค์ก็สามารถที่จะแนะนำให้บุคคลนั้น ได้บรรลุ ธรรมาภิสมัยสมความปรารถนา *เหมือนอย่างในสมัยพุทธกาล มีหนุ่มรูปงามท่านหนึ่ง เห็นทุกข์เห็นโทษในการเวียนว่ายตายเกิด จึงออกบวชเป็นลูกศิษย์ ของพระสารีบุตร พระเถระคิดว่า คนหนุ่มๆ ส่วนมากมักจะ เป็นผู้มีราคะกล้า ชอบยินดีในรูปสวยๆ งามๆ ท่านจึงได้ให้ อสุภกัมมัฏฐาน คือให้พิจารณาซากศพในป่าช้าบ้าง เพื่อจะได้ เกิดความเบื่อหน่าย คลายความยึดมั่นถือมั่นในสังขารร่างกาย ใจจะได้น้อมไปในกายที่ละเอียดประณีต งซ้อนกันอยู่ภายใน พระหนุ่มรูปนี้ ได้เข้าไปป่าช้า พิจารณาซากศพทุกวันๆ แต่ใจก็ยังไม่หยุดนิ่ง ท่านใช้ความพยายามอยู่นานถึง ๓ เดือน ก็ยังไม่ได้บรรลุกิจในทางพระพุทธศาสนา พระเถระก็ยังคงสอน ให้พิจารณาซากอสุภะเหมือนเดิม พระหนุ่มก็เป็นลูกศิษย์ที่ว่าง่าย อุตส่าห์กลับไปป่าช้าพิจารณาซากศพทุกวัน แต่ก็ยังไม่บรรลุธรรม จึงเกิดความท้อแท้ใจว่าตนคงเป็นคนมีบุญน้อย แม้เพียรพยายาม เต็มที่แล้วก็ยังไม่เห็นผลอะไร พระเถระเห็นความตั้งใจดีของลูกศิษย์ มีความเพียร *มก. เล่ม ๔๓ หน้า ๑๒๗