การทำจิตให้เลื่อมใส : หน้า 131/607

ทำจิตให้เลื่อมใส ๑๑๐ ไม่สามารถจะพูดจาภาษามนุษย์ได้ จึงได้แต่เห่าหอนด้วยความ อาลัยรักในพระปัจเจกพุทธเจ้า พอพระปัจเจกพุทธเจ้าลับ สายตาไป สุนัขก็ขาดใจตายลง ด้วยผลกรรมที่สุนัขมีใจผูกพันกับพระปัจเจกพุทธเจ้า มีความเลื่อมใสในท่าน ทำให้ได้ไปเกิดเป็นโฆษกเทพบุตรผู้มีเสียง ไพเราะ ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เพียงแค่กระซิบเบาๆ เสียงก็ดัง ไปไกลถึง ๑ โยชน์ เมื่อพูดด้วยเสียงธรรมดา เสียงนั้นก็ดังกลบ ทั่วทั้งสวรรค์ เป็นเสียงที่มีอานุภาพไพเราะเสนาะโสตมาก เพราะ อานิสงส์ที่เห่าหอนพระปัจเจกพุทธเจ้าด้วยความเลื่อมใส เพราะฉะนั้น ความเลื่อมใสในพระรัตนตรัย จึงเป็นทาง มาแห่งมหากุศล นับเป็นบุญลาภอันประเสริฐที่เราได้เกิดมาเป็น มนุษย์ มีโอกาสได้สวดมนต์สรรเสริญคุณของพระรัตนตรัย เพราะบุญนี้จะช่วยปิดนรกเปิดสวรรค์ให้เรา จะทำให้เราเป็นผู้ สมบูรณ์ด้วยมนุษย์สมบัติ ทิพยสมบัติและนิพพานสมบัติ ดังนั้น เมื่อเราได้โอกาสดีที่สุดคือได้กายมนุษย์ ก็ควรจะ ทำความดีกันให้เต็มที่ เร่งสร้างบารมีทุกวันและทำใจให้หยุดนิ่ง ให้เข้าถึงพระรัตนตรัยภายในให้ได้ ให้เห็นพระธรรมกายใสสว่าง อยู่กลางกายตลอดเวลา ถ้าทำอย่างนี้ได้ จึงจะได้ชื่อว่าเป็นผู้มี ความเลื่อมใสในพระรัตนตรัยที่แท้จริง