ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
ที่พึ่งที่แท้จริง
๔๓
เศร้าหมอง กายมนุษย์ก็เศร้าหมองไม่ผ่องใสไปด้วย ดวงธรรม
นั้นเอง เป็นชีวิตของมนุษย์ทีเดียว
กายทิพย์ กายพรหม กายอรูปพรหม ก็มีดวงธรรมใส
บริสุทธิ์อยู่กลางกายแบบเดียวกัน กายธรรมทุกๆ กาย ก็มี
ดวงธรรมใสบริสุทธิ์แบบเดียวกัน วัดเส้นผ่าศูนย์กลางเท่า
หน้าตักของกายธรรม ธรรมกายหน้าตักเท่าใด ธรรมดวงนั้น
ก็วัดเส้นผ่าศูนย์กลางได้เท่านั้น
ดวงธรรมของกายธรรมทั้งหมด เรียกว่า “ธรรม”
เป็นธรรมนอกภพออกไป ไม่ใช่ในภพ จึงได้ขยายส่วนออกไป
เช่นนั้น ดวงธรรมนอกภพมีขนาดใหญ่โต เป็นดวงใสบริสุทธิ์
ใสเกินใส ธรรมนี้แหละเป็นเกาะเป็นที่พึ่ง ถ้าไม่ได้ดวงธรรมนี้
กายอื่นๆ ก็ไม่มีที่อาศัย กายมนุษย์ก็ไม่มี ดังนั้นดวงธรรมที่มี
ความละเอียดขึ้นไปเรื่อยๆ นั่นแหละ เป็นทั้งเกาะเป็นทั้งที่พึ่ง
พึ่งกันไปตามลำาดับ มีกายกับธรรมสองอย่างนี้เท่านั้นที่เป็นเกาะ
เป็นที่พึ่ง สิ่งอื่นไม่ใช่
ที่พึ่งที่ระลึกซึ่งเปรียบเสมือนเกาะนั้น อยู่ในกลางตัวเรา
นี่เอง เข้าถึงได้ด้วยวิธีการหยุดนิ่ง เว้นจากหยุดจากนิ่งแล้วเข้า
ถึงไม่ได้ คือ แล่นเข้าไปถึงรัตนะทั้งสามไม่ได้ มีวิธีขับเคลื่อนเข้าไป
แล่นเข้าไปด้วยวิธีหยุดอย่างเดียว ทำใจให้หยุด หยุดอยู่ใน