ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
ฐานที่ ๗ ใส บริสุทธิ์ดุจตะวันแก้ว
๕๑
แต่วันนั้นดูได้โดยไม่แสบตา ดวงตะวันเหมือนถูกดูดหายไป
แล้วมีดวงธรรมเหมือนดวงแก้วใสๆ ปรากฏขึ้นมาแทนที่ดวง
อาทิตย์ คล้ายดวงธรรมผุดซ้อนขึ้นมาเป็นดวงแก้วใสๆ เลื่อน
เข้าเลื่อนออก เหมือนการซูมภาพของกล้องถ่ายรูป ผุดเกิดขึ้น
ซ้อนๆ กัน ใสเกินใส เย็นตาเย็นใจ เป็นดั่ง “ดวงธรรมตะวันแก้ว”
แล้วก็เกิดเป็นวงแหวนรอบนอกของดวงตะวันแก้ว หมุนวนไป
ทางขวา เปล่งฉัพพรรณรังสีออกมาเป็นแสงสีต่างๆ สดใส
สวยงามยิ่งนัก เหมือนสีรุ้งเกิดขึ้นมาทีละสี สุดท้ายก็เป็นรัศมี
สีทองอร่ามทาบทาบนท้องฟ้า บนมหาธรรมกายเจดีย์ จนพวกเรา
ต่างเป็นสีทองไปหมด
สักครู่ก็เห็นสีเหลืองทองปรากฏเป็นองค์หลวงปู่วัดปากน้ำ
เหมือนห่มจีวรสีทองอร่าม ค่อยๆ ขยายขึ้นจนเต็มองค์ ตะวันแก้ว
ลอยเด่นอยู่ในกลางกายของหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ในที่สุด
นํ้าตาแห่งความปลื้มปีติก็ได้เอ่อล้นออกมา ด้วยความศรัทธา
เลื่อมใส เชื่อมั่นในคุณของพระรัตนตรัยอย่างเปี่ยมล้น สุดที่จะ
พรรณนาได้หมดสิ้นทีเดียว
เราจะนึกถึงดวงแก้วเป็นบริกรรมนิมิตก็ได้ นึกอย่าง
สบายๆ มีความสุข ให้ใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ฐานที่
๗ นี้อยู่ที่ไหน ให้เราสมมติขึงเส้นด้ายจากสะดือทะลุไปด้านหลัง