ความสำคัญของศีลในการบรรลุพระนิพพาน : หน้า 528/607

ธรรมะเรll ความวิเศษ สุ ด ข อ ง พระ พุทธ ศาสนา ๕๒๗ อปปมาทรโต ภิกขุ อภพฺโพ ปริหานาย ปมาเท ภยทสฺสิ วา นิพฺพานสุเสว สนฺติเก ภิกษุผู้ตั้งอยู่ในศีล สำรวมในอินทรีย์ทั้งหลาย รู้จัก ประมาณในโภชนะ หมั่นประกอบความเพียร ภิกษุผู้มีปกติ พากเพียรอยู่อย่างนี้ ไม่เห็นแก่นอน ไม่เกียจคร้าน ทั้ง กลางวันและกลางคืน เจริญกุศลธรรมเพื่อบรรลุคุณอันเกษม จากโยคะ ผู้ยินดีในความไม่ประมาท มีปกติเห็นภัยในความ ประมาท เป็นผู้ไม่ควรเพื่อความเสื่อม ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติใกล้ พระนิพพานทีเดียว” การจะบรรลุจุดหมายสูงสุดของชีวิต คือพระนิพพาน อันเป็นแดนเกษมจากโยคะ คือกิเลสเครื่องร้อยรัดทั้งหลาย จําเป็นต้องคําเนินตามปฏิปทาที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และผู้รู้ ในกาลก่อนได้ว่าไว้เป็นแบบอย่าง ท่านสอนไว้ว่า ภิกษุ หรือ ผู้เห็นภัยในสังสารวัฏจําเป็นต้องชำระศีลของตนให้สะอาดบริสุทธิ์ อย่าให้ด่างพร้อย อย่าให้ขาด หรือทะลุ เพราะศีลที่บริสุทธิ์เป็น พื้นฐานที่จะทำให้การเจริญสมาธิภาวนาก้าวหน้าขึ้นไป ถ้าหาก รักษาศีล งเป็นส่วนหยาบ คือรักษากาย และวาจาให้บริสุทธิ์ ไม่ได้ การชาระใจซึ่งมีความละเอียดอ่อนยิ่งไปกว่านั้น ก็จะทำ ได้ยาก นั่นหมายถึงว่าศีลไม่บริสุทธิ์จะเป็นอุปสรรคต่อการ เข้าถึงธรรมนั่นเอง