ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
ที่พึ่งที่แท้จริง
๓๙
บุคคลทั้งหลาย ไม่ว่าหญิงหรือชาย เด็กหรือผู้ใหญ่ ต่าง
ก็ปรารถนาที่พึ่ง ต้องการที่ยึดเหนี่ยวพึ่งพาอาศัย เมื่อเป็นเช่นนี้
ต่างคนก็ต่างแสวงหา เสาะหาว่าอะไรจะเป็นที่พึ่งที่แท้จริง
ของตนได้ ดั่งคนในสมัยโบราณ เมื่อยังไม่ทราบว่าอะไรคือที่พึ่ง
ที่แท้จริง ก็เข้าไปยึดถือเอาต้นไม้บ้าง ภูเขาบ้าง โดยคิดว่าสิ่งต่างๆ
เหล่านี้จะเป็นที่พึ่งที่ระลึกของตนได้ แต่สุดท้ายพบว่า สิ่งเหล่านี้
ยังไม่ใช่ที่พึ่งที่ระลึกที่จะสามารถคุ้มครองตนเองให้พ้นภัยได้
แม้ในสมัยปัจจุบัน ขณะที่บ้านเมืองมีการเปลี่ยนแปลงสูง
สภาพเศรษฐกิจเป็นเหมือนภาพลวงตา ส่งผลกระทบให้ชีวิต
ของเราเปลี่ยนแปลงไปด้วย และดูเหมือนคนส่วนใหญ่กำลังอยู่
ในสภาวะที่สับสนมีความไม่แน่นอนในชีวิต ผู้คนทั้งหลายจึงต่าง
เสาะแสวงหาที่พึ่งให้กับตนเอง ไปพบอะไรก็พึ่งไปหมด ที่ไหน
เขาว่ามีอะไรดีก็ตามเขาไป เพราะฉะนั้นมนุษย์ทุกยุคทุกสมัย
ย่อมปรารถนาที่พึ่งกันทั้งนั้น แต่ส่วนใหญ่ยังไม่รู้เลยว่าที่พึ่ง
ที่แท้จริงนั้นคืออะไร
*ครั้งหนึ่ง ในคราวที่พระบรมศาสดาเสด็จไปโปรดพวก
ราชกุมาร ที่กำลังเล่นซ่อนหากันอยู่ในป่าไร่ฝ้าย ราชกุมารทุก
พระองค์ต่างก็มีมเหสีด้วยกันทั้งสิ้น แต่ราชกุมารอีกพระองค์หนึ่ง
*มก. เล่ม 5 หน้า ๔๔