ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร (๒) : หน้า 371/607

ธัมม จัก กัป ป วัต ตน สูตร (๒) ๓๗๐ การเกิดมาในสังสารวัฏของมนุษย์ทุกๆ คน เปรียบเสมือน การเดินทางไกลที่ทุรกันดาร และเต็มไปด้วยอุปสรรคขวากหนาม คือ กิเลสราคะ โทสะ โมหะ ทำให้เราไม่รู้แจ้งเห็นจริงในสิ่งที่ ควรรู้ควรเห็น การดำรงอยู่เช่นนั้น ก็เป็นการยากที่จะทำให้เรา อยู่อย่างเป็นสุข และปลอดภัยจากภัยทุกชนิดในวัฏสงสาร ความไม่ประมาทเป็นเหมือนเกราะแก้วคุ้มครองเรา ให้ดำเนินอยู่ บนหนทางแห่งความถูกต้องดีงาม การฝึกฝนอบรมใจจนกระทั่ง ใสบริสุทธิ์ หยุดนิ่งได้อย่างสมบูรณ์ จะทำให้ชีวิตไปสู่จุดหมาย ปลายทางได้อย่างปลอดภัยและมีชัยชนะ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ว่า “เทวเม ภิกฺขเว อนุตา ปพฺพชิเตน น เสวิตพฺพา โย จาย์ อตฺตกิลมถานุโยโค กามสุขลลิกานุโยโค ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ทางสุดโต่งสองอย่างบรรพชิต ไม่ควรเสพ คือ การทรมานตัวเองให้ลำบากและการประกอบ พัวพันในกาม” ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร เป็นพระธรรมเทศนาเรื่องแรก ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า หลังจากได้ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิ ญาณแล้ว ทรงแสดงให้กับพระปัญจวัคคีย์ พร้อมกับพรหม อีก ๑๘ โกฏิ ให้ได้รับอมฤตธรรมตามพระองค์ไปด้วย และเป็น