ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bsumaประช
ที่พึ่งอันอมตะ
២៨៤
ของสรรพสัตว์ทั้งหลายหมดไป
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสให้พระภิกษุทั้งหลายฟังว่า
ครั้งหนึ่งเคยเกิดเหตุการณ์ไม่สงบบนสรวงสวรรค์ คือมีสงคราม
ระหว่างเทวดากับอสูร เป็นสงครามที่ตึงเครียด เพราะเป็น
สงครามป้องกันภพภูมิของเหล่าเทวดาชั้นดาวดึงส์ ในสมัยก่อน
ภพดาวดึงส์เป็นที่อยู่ของพวกอสูร พวกอสูรได้อาศัยอยู่มา
ช้านานทีเดียว แต่หลังจากที่มฆมาณพสร้างบารมีในโลกมนุษย์
จนมีบุญบารมีมากพอ ได้ไปบังเกิดในภพดาวดึงส์พร้อมกับทีม
สร้างบารมีทั้งหมด ๓๒ คน ไปเจอเหล่าอสูรอยู่บนนั้น แต่พวก
อสูรไม่ค่อยประพฤติธรรม ชอบดื่มน้ำสุราทิพย์จนกระทั่งขาดสติ
เทพบุตรจึงช่วยกันจับโยนลงจากภพดาวดึงส์ ตกลงไปใน
มหาสมุทรที่ตั้งอยู่ใต้เขาพระสุเมรุ ตั้งแต่นั้นท้าวสักกะต้อง
ระมัดระวัง เพื่อป้องกันการรุกรานของเหล่าอสูร
*ท้าวเวปจิตติ ซึ่งเป็นหัวหน้าจอมอสูร ยังมีความแค้น
คุกรุ่นอยู่ตลอดเวลา คอยหาช่องทางที่จะยึดภพดาวดึงส์กลับ
คืนมา เมื่อไรก็ตามที่ดอกแคฝอย ซึ่งเป็นต้นไม้ประจําภพอสูร
ออกดอกบานสะพรั่ง เมื่อนั้น เหล่าอสูรทั้งหลายจะระลึกถึง
ความหลังครั้งเก่าที่เคยพ่ายแพ้ต่อเหล่าเทวดา จะรวบรวม
*มก. เล่ม ๒๕ หน้า ๔๖๓