ธัมม จัก กัป ป วัต ตน สูตร (๒) : หน้า 373/607

ธัมม จัก กัป ป วัต ตน สูตร (๒) ทั้งสองอย่างนั้น เมื่อเข้าถึงทางสายกลาง คือ ดำาเนินจิตเข้าสู่ กลางของกลางเรื่อยไป จกฺขุกรณี การเห็นเป็นปกติ ญาณกรณี การรู้เป็นปกติ ก็บังเกิดขึ้น จักขุ ญาณ ปัญญา วิชชา อาโลโก คือ แสงสว่างที่ไม่มีประมาณก็บังเกิดขึ้นมาตามลำาดับ อุปสมาย เป็นไปพร้อมเพื่อความเข้าไปสงบระงับ อภิญฺญาย เพื่อความรู้ยิ่ง สมโพธาย เพื่อความรู้พร้อม นิพพานาย เพื่อความดับสนิท เป็นไปเพื่อพระนิพพานอย่างเดียว ข้อปฏิบัติเป็นกลางที่พระตถาคตเจ้าตรัสรู้แล้ว ด้วย ปัญญาอันยิ่ง นั่นก็คือ อริโย อฏฐคิโก มคฺโค หนทางที่ประกอบ ด้วยองค์ ๘ อันประเสริฐ เรียงตั้งแต่ สมมาทิฏฐิ ความเห็นชอบ สมมาสงฺกปฺโป ความดำริชอบ สมมาวาจา กล่าววาจาชอบ สมมากมุมนโต ทําการงานชอบ สมมาอาชีโว เลี้ยงชีพชอบ สมมาวายาโม ทำความเพียรชอบ สมมาสติ ระลึกชอบ สมมาสมาธิ ตั้งใจชอบ นี่คือหลักที่ให้เราดำาเนินไป เพราะในบรรดาทางทั้งหลาย มรรคมีองค์ ๘ เป็นทางที่ประเสริฐที่สุด เพราะฉะนั้นเมื่ออยาก เข้าถึงฐานะอันประเสริฐ ก็ต้องดำเนินตามปฏิปทาน อริยมรรคมีองค์ ๘ นี้ เป็นหลักเป็นประธานของ ปฐมเทศนาที่พระองค์ได้ตรัสเอาไว้ แต่ว่าผู้ฟังเป็นประเภท ขิปปาภิญญา ตรัสรู้ได้เร็ว ทรงอธิบายเท่านี้ก็เข้าใจแล้ว ส่วน