ธรรมะเพื่อประชา: ว่าด้วยความกตัญญูและการสร้างบารมี : หน้า 15/580

ธรรมะเพื่อประชา ผู้คู่ควรแก่ความกตัญญู ๑๔ จะต้องสละทั้งทรัพย์ สละทั้งอวัยวะ สละทั้งชีวิต ต้องลำาบากไป นับภพนับชาติไม่ถ้วน แต่พระพุทธองค์ก็ไม่ทรงย่อท้อ แม้เส้นทางการสร้าง บารมีจะมีอุปสรรคมากมายเพียงใด ก็ไม่เคยนึกถึง คิดแต่ว่า เป้าหมายหรือความปรารถนานั้นต้องสมหวัง ทรงสร้างความดี เช่นนั้นสืบเนื่องมายาวนานนับภพนับชาติไม่ถ้วน พระองค์ทรง สละเลือดมากกว่าน้ำในมหาสมุทร สละเนื้อมากกว่าแผ่นดิน ควักลูกตาออกทำทานก็มากกว่าดวงดาวบนท้องฟ้าตัดศีรษะบูชา ธรรมมากกว่าผลมะพร้าวในชมพูทวีป ทรงทำอย่างนั้นมา ตลอดทุกภพทุกชาติ จนกระทั่งถึงวาระที่บารมีเต็มเปี่ยมแล้ว จึงคอยโอกาสแห่งการตรัสรู้ธรรม ในภพชาติสุดท้าย การประสูติของพระพุทธองค์ก็ แตกต่างจากการเกิดของชาวโลก ทันทีที่พระองค์ประสูติทรง ดำเนินไป ๗ ก้าว มีดอกบัวผุดขึ้นมารองรับ นี่เป็นความ อัศจรรย์ของการมาบังเกิดขึ้นของผู้มีบุญ รวมทั้งเกิดมาก็พูดได้ คําที่พูดนั้นก็ไม่เหมือนกับคำพูดของมนุษย์ธรรมดาทั่วไป เป็น อาสภวาจา คือ วาจาเปล่งออกมาด้วยความองอาจ ทรงเปล่ง วาจาว่า “ในโลกนี้เราเป็นหนึ่ง เราเป็นผู้เลิศประเสริฐที่สุด การเกิดครั้งนี้ของเราเป็นชาติสุดท้าย ภพใหม่ต่อไปอีกไม่มี สําหรับเรา” นี่เป็นวาจาที่ยิ่งใหญ่ เป็นนิมิตหมายแห่งการ