ความรักและความโกรธในราชสำนัก : หน้า 319/580

Boประช ขันติ และเมตตา พาสู่ดุสิต บุรี ๓๑๘ ให้สรงสนานกุมาร โดยใช้น้ำผสมด้วยของหอม ตบแต่งพระ กุมารด้วยภูษาอาภรณ์ชั้นเลิศ แล้วให้ประทับนั่งเล่นด้วยความ รักและความเอ็นดู แม้เห็นพระราชาเสด็จมา พระนางก็มิได้ เสด็จลุกขึ้นรับ จึงทำให้พระราชาทรงกริ้ว ที่พระนางไม่ยอม ออกมาต้อนรับเหมือนแต่ก่อน เมื่อเสด็จกลับไปประทับนั่งบนราชอาสน์ ก็ทรง พิจารณาด้วยความโกรธเคืองว่า ทีมเหสีของเราเป็นเช่นนี้ก็ เพราะทารกนี้เป็นเหตุ จึงทรงรับสั่งให้เรียกเพชฌฆาตที่ใจ เหี้ยมโหด เข้ามาในพระราชฐานชั้นใน เมื่อเพชฌฆาตเข้ามา ถวายบังคมแล้ว พระเจ้ามหาปตาปะรับสั่งว่า เจ้าจงรีบไปนำ ธรรมบาลกุมารมา เพชฌฆาตรับบัญชาแล้ว ก็เข้าไปแย่งชิงพระกุมารใน ห้องของพระเทวีโดยไม่เกรงใจ ได้นำพระกุมารมาวางลงบน แผ่นกระดานที่ได้เตรียมมา ฝ่ายพระนางจันทาเทวีทรงร่ำไห้ วิ่งตามมาข้างหลังเพชฌฆาต พระราชารับสั่งว่า “เจ้าจงตัดมือ ทั้งสองของธรรมบาลกุมาร” พระเทวีทูลอ้อนวอนว่า “ข้าแต่ มหาราช บุตรของหม่อมฉันเพิ่งมีอายุได้ ๗ เดือน ยังอ่อนอยู่ ไม่รู้เรื่องอะไร บุตรของหม่อมฉันไม่มีความผิด ถึงแม้ความผิด จะยิ่งใหญ่เพียงใด ก็ควรจะมีในหม่อมฉันผู้เดียว เพราะฉะนั้น ขอพระองค์จงรับสั่งให้ติดมือทั้งสองของหม่อมฉันเถิด”