การฝึกตน บนเส้นทางอริยะ : หน้า 355/580

ธรรมะ ประช การฝึกตน บนเส้นทางอริยะ ๓๕๔ พระบรมศาสดาทรงอธิบายให้หายสงสัยว่า “การฆ่าทิ้ง คือ นิ่งเฉยเสีย ไม่ว่ากล่าวสั่งสอนตักเตือน และไม่ยอมรับว่า บุคคลนี้ คือสาวกของเราตถาคต เพราะถ้าเป็นสาวก หมายถึง ผู้ปฏิบัติตาม หากไม่ทำตามที่สั่งสอนก็ไม่สมควรเรียกว่า เป็นสาวก การไม่กล่าวสอนบุคคลนั้นอีกต่อไป จึงถือเป็นการฆ่าอย่างดี ในวินัยของพระอริยเจ้า เมื่อเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว นายเกสีจึงทูลสรรเสริญว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก พระผู้มี- พระภาคเจ้าทรงประกาศธรรมโดยอเนกปริยาย เปรียบเหมือน หงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกทางแก่คนหลงทาง หรือ ส่องประทีปในที่มืด ด้วยหวังว่า คนมีจักษุจักเห็นรูป ฉะนั้น ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์นี้ขอถึงพระผู้มีพระภาคเจ้า กับทั้งพระธรรม และพระภิกษุสงฆ์ว่าเป็นสรณะ ขอพระผู้มี พระภาคเจ้าโปรดทรงจำข้าพระองค์ว่า เป็นอุบาสกผู้ถึงสรณะ ตลอดชีวิตตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป” จากเรื่องนี้ เราจะเห็นว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็น สุดยอดของครูผู้ฝึกทั้งมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย ทรงมีศิลปะ ในการสอนคนให้เหมาะสมกับจริตอัธยาศัยของแต่ละคน คนที่ อัธยาศัยละเอียดประณีต พระองค์จะทรงใช้วิธีการแบบนุ่มนวล