ธรรมะเพื่อประช : หน้า 18/580

ธรรมะเพื่อประช ผู้คู่ควรแก่ความกตัญญู วิภวตัณหา ความอยากที่ระคนไปด้วยความเพลินอยู่ในโลก และสิ่งที่ตนอยากนั้นก็มีปัญหาอยู่ในตัว เมื่อได้สิ่งนั้นมาก็ต้อง ตามแก้ปัญหาไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เพราะฉะนั้น วิธีที่จะพ้นทุกข์ได้ จะต้องหยุดใจติดสนิท อยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ พอหยุดถูกส่วนถึงมรรค เห็น หนทางของพระอริยเจ้าบังเกิดขึ้นที่ศูนย์กลางกาย และหยุด เรื่อยไปจนกระทั่งเป็นพระอรหันต์ นี่คือวิธีที่ทรงสอนตลอด ๔๕ พรรษา โดยทรงย่อส่วนและทรงดัดแปลงให้ถูกจริตอัธยาศัย ของแต่ละบุคคล ซึ่งมีความแตกต่างกันออกไป แต่โดยสรุปแล้ว ทรงสอนเช่นนี้ จนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายของชีวิต จะเห็นได้ว่า พระมหากรุณาธิคุณของพระองค์นั้น ยัง ประโยชน์เกื้อกูลแก่มนุษย์ และเทวดาทั้งหลายอย่างจะนับจะ ประมาณมิได้ จึงควรอย่างยิ่งที่จะระลึกนึกถึงพระองค์ท่าน แล้ว ตอบแทนพระคุณด้วยการทําในสิ่งที่พระองค์อยากจะให้ทํา นั่น คือการปฏิบัติบูชา พระองค์ทรงปฏิบัติอย่างไร เราก็ทำอย่างนั้น พระองค์ทรงแนะนำอย่างไรเราก็ทำอย่างนั้น ท่านเข้าถึงอย่างไร เราก็จะเข้าถึงอย่างนั้น ท่านเป็นอย่างไรเราก็เป็นอย่างนั้น อย่างนี้จึงจะเรียกว่า กตัญญูกตเวทีต่อพระพุทธองค์อย่างแท้จริง